เป็นมนุษย์ (สุดที่ฝึกตนทนกิเลส) ให้รอบคอบ ประกอบกิจทุกอย่าง อย่าปล่อยวาง ทุกอย่าง อย่างง่ายๆ ใช้ปัญญาตรวจตรา อย่าวางใจ มิฉนั้น เดือดร้อนใหญ่ อาจตามมา

 เป็นมนุษย์
(สุดที่ฝึกตนทนกิเลส)

ให้รอบคอบ ประกอบกิจทุกอย่าง

อย่าปล่อยวาง ทุกอย่าง อย่างง่ายๆ

ใช้ปัญญาตรวจตรา อย่าวางใจ

มิฉนั้น เดือดร้อนใหญ่ อาจตามมา

เหมือนตักอาหาร จานร้อนใส่ปาก
ต้องระวังยิ่งนัก ค่อยๆใส่
มีสติตั้ง ไม่วางใจ
ทำใจใสใส ใจเย็นๆ

อย่าดูเบาในงาน ในการทั้งใหญ่น้อย
สติไม่ลอย หนีไป
ขึ้นชื่อว่าบุญ ต้องตั้งใจ
ศรัทธาหลาย ได้บุญใหญ่นัก

เหมือนปลวกก่อจอมปลวก ไม่ลวกๆเล่นๆ
ดูเหมือนยากเข็ญ แต่กลายเป็นสุข
ทำงานละเอียด ใจละเมียด หมดทุกข์
ใจเป็นสุข ด้วยใจหยุดนิ่ง

การทำงานทุกอย่าง ไม่ห่างการฝึกตน
มีฉันทะฝึกฝน จนถึงวิมังสา
ใจหยุดใจนิ่ง แล้วเกิดปัญญา
ให้สุขสมปราถนา อย่างน่าอัศจรรย์

การทำงานเพื่อเงิน เพลินกินเหยื่อ
สติไม่เหลือ มัวเมา
ไม่มีความสุข มีแต่สนุก ถูกใจเจ้า
แล้วดูเบาในความดี มิได้ฝึกตน

เป็นมนุษย์ สุดที่ฝึกฝน ทนกิเลส
ดับตัณหา ต้นเหตุ อุปทาน
ยึดติดโลกโลกีย์ มิจฉาทิฏฐิ มั่น
หลงกลมาร ทุกข์อนันต์ ปรภพ

;;;;;;;;;;