โลกนี้ (เป็นที่แสวงบุญ) บ้านจริงของทุกคน ไม่ได้อยู่บนโลกนี้ แต่อยู่ที่..หลังตาย ที่ไหนไม่รู้ มี๓๐ภูมิ วนเวียนไป เป็นที่อยู่ เป็นภูมิที่ทุกผู้ รับวิบาก บุญบาปพาไป

 โลกนี้
(เป็นที่แสวงบุญ)

บ้านจริงของทุกคน ไม่ได้อยู่บนโลกนี้

แต่อยู่ที่..หลังตาย ที่ไหนไม่รู้

มี๓๑ภูมิ วนเวียนไป เป็นที่อยู่

เป็นภูมิที่ทุกผู้ รับวิบาก บุญบาปพาไป

มาโลกนี้ มีกิจกรณีย์ คล้ายมาขุดทอง
แต่เรา จองหอง เห็นทองแล้วไม่ขุด
เป็นผู้ประมาท เมาโลกีย์ อุตลุด
ได้สติ ก่อนชีวิตจะสิ้นสุด ก็สายแล้ว

น้อยคนนัก จักได้สติ มิลืมขุดทอง
เข้าสู่ครรลอง คลองธรรม แสวงบุญ
ด้วยกิเลสตัณหา ทำให้หมกมุ่น
มีใจขุ่น ไม่ใส ไร้พลัง

เห็นเงินเป็นพระเจ้า เอาแต่ทำมาหากิน
ชีวิตทั้งสิ้น แสวงหา ลาภยศสรรเสริญ
สุขแต่ตน ล้นแล้วล้น เพลิดเพลิน
หลงเดิน..ลงต่ำ ตามๆกัน

ไม่นึกเฉลียวใจ ตายแล้วจะเป็นอย่างไร
อวดฉลาด ประมาทอย่างร้าย น่าเวทนา
เหมือนอีหอย หน้าวัด  นั่นหละ
แม้ว่า เหาะให้ดู กูก็ไม่สน

โลก คือโรงละครใหญ่
มีบุญบาป กำกับให้ คิดพูดทำ
สรรพสัตว์ ไม่เป็นตัวของตัว น่าขำ
ทำทางทำท่า ต่างๆ อย่างตั้งใจ

นี้หละ คืออนุภาพ ของมาร
กิเลสตัณหาอุปาทาน สร้างมายา
ดูราวกับว่า เป็นจริงเป็นจัง นักหนา
ตอนใกล้ตายนั่นหละ จะเสียใจ

;;;;;;;;;;