ความตายไม่ธรรมดา (อย่ารอช้า รีบหาบุญ) ชีวิตสรรพสัตว์ เหมือนภาชนะดิน ซึ่งล้วน สลายสิ้น เป็นที่สุด ความตาย ไม่มีนิมิตรหมาย แต่มนุษย์ ทำตัวประดุจ ตายไม่เป็น

 ความตายไม่ธรรมดา
(อย่ารอช้า รีบหาบุญ)

ชีวิตสรรพสัตว์ เหมือนภาชนะดิน

ซึ่งล้วน สลายสิ้น เป็นที่สุด

ความตาย ไม่มีนิมิตรหมาย แต่มนุษย์

ทำตัวประดุจ ตายไม่เป็น

ปราชญ์กล่าวว่า ชีวานี้น้อยนัก
เพียงสัก หยดน้ำค้าง บนยอดหญ้า
ฟองน้ำฝนหนึ่งฟอง ของฝนทั่วฟ้า
หรือรอยขีดในน้ำ เท่านั้นหละ อายุคน

 ผัดผ่อนกับมฤตยู ผู้มีกองทัพใหญ่
เป็นไป..ไม่ได้เลย จะผัดผ่อน
แม้พระผู้รู้ เพียงรู้ วันแน่นอน
ปุถุชนไม่เดือดร้อน นอนสะบาย

เมื่อชรา พาไป ไม่มีผู้ป้องกัน
เหมือนตะวัน คล้อยต่ำ ธรรมชาติ
ความชราเตือนสติ มิให้ประมาท
ตัดอาลัยให้ขาด โอกาศสุดท้าย

เมื่อสัตว์จะตาย ไม่มีผู้ป้องกัน
แม้รู้ทัน ก็สาย เสียดายชีวิต
เวียนว่ายวัฏฏะ อำมหิต
ทุกข์หลาย สุดคิด อจินไตย

ทรัพย์สักนิด ก็ติดตามไปไม่ได้
 กอบโกย กันไปทำไม นักหนา
สรรพสัตว์ ขาดศรัทธา
กัลยาณมิตร จึงล้ำค่า สุดบรรยาย

ขจัดความแก่ ด้วยทรัพย์ไม่ได้
ทรัพย์ทั้งหลาย คล้ายภรรยาสาว
คนแก่ ทั้งทุกข์ ทั้งเศร้า
ส่วนภรรยาสาว ดีใจ เหมือนได้ปีก

;;;;;;;;;;