ผู้มีศิลปะ
(จะต้องมีปัญญา)
คนไร้ศิลปะ หากินลำบาก
ย่อมทุกข์ยาก ฝืดเคือง
ผู้มีศิลปะมีน้อย ในคนทั้งเมือง
นามกระเดื่อง เป็นที่รู้จัก
ผู้มีศิลปะ จะไม่เกียจคร้าน
วันวัน ไม่เอาแต่นั่งแต่นอน
ไม่เที่ยวเล่นเพลิดเพลิน คนจร
ไม่นอกคำสอน ของพ่อแม่
ผู้มีศิลปะ รักษาสุขภาพดี
หลีกหนี สุรายาเมา
ไม่ขี้พูดขี้คุย ขี้เหล้า
ไม่เจ้าชู้ ไก่แจ้ แห่แหน
ผู้มีศิลปะ มีปัญญา ช่างสังเกต
เห็นเหตุ สำคัญ อย่างมั่นใจ
เกิดฉันทะ วิริยะ ขึ้นได้
จิตตะ ใจสดใส จึงเข้าใจทำ วิมังสา
ใจนุ่มนวล ควรแก่งานนั้น ฉันทะ
นี่หละ เป็นผล บำเพ็ญทาน
ไม่ขี้เหนียว ตัณหาบาน
การเข้าวัด นั้น จึงจำเป็น
วิริยะ ขยัน ไม่เห็นแก่ได้
ทำงานไป ด้วยใจเป็นหนึ่ง
ลืมเวลา ลืมเหนื่อย น่าทึ่ง
งานออกมา จึง ปานเนรมิตร
วิมังสา มีปัญญา เข้าใจทำ
ยากล้ำ จะมีคนทำตามได้
จึงเป็นผู้ มีชื่อเสียงเกริกไกล
ผู้คนหลั่งไหล มาใช้บริการ
;;;;;;;;;;
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น