ลาภใหญ่
อุทิศตน กับคนหมู่มาก
จักได้ ลาภใหญ่
คนทั่วไป
มองไม่เห็น ว่าเป็นประโยชน์
เสียเวลา
หาทรัพย์ มีแต่หมด
บำเพ็ญประโยชน์
ไม่ได้ อะไร
อุทิศตน สละประโยชน์ตน
คนยิ่งใหญ่
สละความสะบาย
ตนเองกินใช้ พอประมาณ
คือเศรษฐีใจบุญ ค้ำจุนสังคม
คนกล่าวขาน
ไม่ใช่ทุนสามานย์
ใจร้าย ทำลายบ้านเมือง
มีตำนาน
เล่าขาน ว่ามีพระราชา
ออกเยี่ยมประชา
มาถึง ชนบทห่างไกล
เกิดความคิดสนุก
ฉุกคิด ได้
ยกก้อนหินใหญ่
นำไปวาง ขวางทางเดิน
ประทับแอบดู
น่ารู้ อย่างเพลิดเพลิน
ไม่นานเกิน
มีกระทาชาย ได้เดินมา
ลังเลใจหน่อย
แล้วค่อยอ้อมผ่านไป ซะ
คงคิดว่า
ใครหนา บ้าแท้ๆ
ต่อมาเด็กหญิงลูกชาวนา
จูงควายมา หยุดดู
ลองผลักดูก็รู้
ดูท่า ไม่ไหว
พระราชาไม่ท้อ
รอดู ต่อไป
สักพักใหญ่
มีเด็กใหม่ มา
เด็กชายน้อย
ดูท่า ไม่ธรรมดา
ดูแล้วสั่นศีรษะ
ดูท่าไม่ไหว
ทำไงดีหว่า
หมดปัญญา เดินกลับไป
พระราชาสงสัย
กลับไป ทำไมหนอ
เด็กน้อยกลับมา
พร้อมกับคณะ เด็กๆ
ก้อนหินไม่เล็ก
เด็กๆช่วยกัน เอาออกได้
แล้วนั่น
วางอยู่ใต้ ก้อนหินใหญ่
ต่างตกใจ
ได้เห็น ทองคำ
สอนให้รู้ว่า
การบำเพ็ญตน คือคนดี
มีแต่ดีกับดี
มิมีคิด อย่างอื่น
ทำประโยชน์ตน
ประโยชน์ท่าน อย่างแช่มชื่น
ไม่หวังอย่างอื่น
ขอได้สร้างบารมี เท่านี้พอ
;;;;;;;;;;
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น