เมล็ดเงิน (คือบุญบารมี):: มีเท่าไหร่ ไม่ใช่ ตัววัดความสุข พอเมื่อใด ต่างหาก จึงถูก ความสุข จึงจักมี

เมล็ดเงิน
(คือบุญบารมี)

มีเท่าไหร่

ไม่ใช่ ตัววัดความสุข

 พอเมื่อใด ต่างหาก จึงถูก

ความสุข จึงจักมี

ความสุข ยอดปราถนา
เข้าถึง จึงรู้ว่าจริง
สามารถปล่อยวางทุกสิ่ง
ชีวิตยังทิ้ง ยังสละ รักษาธรรม

เป็นสุขสันโดษ
ปีติลิงโลด พอใจ
รับผิดชอบอย่างยิ่งใหญ่
ใน สิ่งที่ตนมี ตนเป็น ตนควร

สุขสันโดษ เกิดขึ้น
เมื่อตื่นสุขภายใน
สุขเกิดจากใจหยุดใจใส
สุขจากที่ได้ อยู่ในธรรม

สุขอย่างนี้หละ
ที่พระ แนะนำ
สุขเลิศล้ำ
นำสุขสมปราถนา

สมบัติสาม
ติดตาม ไหลมาเทมา
เหมือนกับว่า มีชีวา
ดั้นด้นมา อยู่เอง

มีเงินมาก และรู้จักเสียสละ
นี่หละ เศรษฐีใจบุญ
เหมือนแม่น้ำใหญ่ น้ำไหลเนื่องหนุน
คนใจบุญ ค้ำจุนศาสนาและสังคม

คนมีเงินมาก ที่ไม่รู้จักทำบุญ
ชอบกักตุน ทำสังคมวุ่นวาย
ตัณหา พาใจร้าย
ทุกข์หลาย หลังตายยิ่งทุกข์

ตะกระตะกราม
ผิดศีลธรรม เห็นๆ
ตัณหาพาเป็น
ไม่เห็นโรง ไม่หลั่งน้ำตา

ความสุขความสำเร็จอยู่ในตัว
อย่ามัวหมกมุ่นหาแต่เงิน
เหมือนปลูกข้าวเมล็ดลีบ โง่เกิน
เมล็ดเงิน คือบุญบารมี

;;;;;;;;;;