ปราบมาร (ถึงสุดธรรม):: ยอดคุณธรรม เลิศล้ำ คือปัญญา ทำอะไรไม่เข้าท่า เพราะไร้ปัญญา ไตร่ตรอง

ปราบมาร
(ถึงสุดธรรม)

ยอดคุณธรรม

เลิศล้ำ คือปัญญา

ทำอะไรไม่เข้าท่า

เพราะไร้ปัญญา ไตร่ตรอง

โง่แล้วขยัน

ใครๆกลัวกัน ไม่เกี่ยวข้อง

คนดื้อ ยังเป็นรอง

แม้ทำเป็นทอง ไม่รู้ร้อน

คนดื้อถือดี

ไม่อาจที่ ฟังคำสอน

ขาดปัญญา ตัดรอนกิเลส

อันเป็นเหตุ ให้ดื้อ

ดื้อด้าน ดันทุรัง

เหมือนยัง กระบือ

คนหัวดื้อ ต้องปล่อย

เหมือนอีหอย หน้าวัด

คนอดทน คนละอย่าง

ต่างกับ คนดื้อ

คนอดทนไม่ถือ

ไม่ดื้อถือดี

ไม่ว่าร้าย ไม่ทำร้าย

แม้ถูกพาลภัย รุมต่อยตี

มุ่งสั่งสม ขันติบารมี

คุณธรรมสุดดี ของมนุษย์

ผู้มีปัญญา

เป็นคนกล้า หาญ

ขันตินั้น
ฝ่าฟัน อุตสาหะ

แม้เนื้อเลือด
แห้งเหือด ไม่เหลือหลอ
จะไม่ขอ เลิกละ

ฝึกฝนตน จนกว่า จะบรรลุ

ชัยชนะภายนอก
กลับกลอก ไม่แน่นอน

พระพุทธองค์ ทรงสอน
ชนะแน่นอน ชนะศึกภายใน

คือรบกับกิเลส
เหตุ ของเภทภัย

ชนะศึกภายในได้
ศึกทั้งหลาย ชนะหมด

คนพาล สันดานหยาบ
ไม่อาจปราบ ด้วยอาวุธ

มันจะฉุด เราลงมา
จึงได้ร้องท้า อยู่เหยงๆ

เหมือนหมูใจกล้า
ท้าราชสีห์อยู่ ไม่เกรง

ราชสีห์ตัวเก่ง
ไม่ลงละเลง ขี้หมู

ไม่ลดตัว ลงไปวิวาท
ความฉลาด ของบัณฑิต

อดทนเป็นชีวิต
ไม่ยอมผิด ศีลธรรม

พิมเสน แลกเกลือ
เป็นเหยื่อ ของบาปกรรม

ศีลธรรม นำชีวิต
คือบันฑิต ผู้มีปัญญา

อีกอย่าง สรรพสัตว์
ที่อ่อนหัด ล้วนญาติของเรา
ด้วยกรรมของเขา
จึงห่างเราออกไป

พระโพธิสัตว์
ท่านรู้ชัด จึงกัดฟันสร้างบารมี
ทุ่มชีวี
ปราบมารี ถึงสุดธรรม

;;;;;;;;;;