สุขสุดสุด (เมื่อหยุดใจไว้ในตัว) :: เมื่อใด ใจมีความสุขสุด ใจจึงจะหยุด นิ่งได้ ไม่วิ่งวุ่น โวยวาย อบอุ่นใจ หมดอาลัย สิ่งภายนอก

สุขสุดสุด
(เมื่อหยุดใจไว้ในตัว)

เมื่อใด ใจมีความสุขสุดสุด

ใจจึงจะหยุด นิ่งได้

ไม่วิ่งวุ่น โวยวาย

อบอุ่นใจ หมดอาลัย สิ่งภายนอก

ไม่วิ่งหัวซุกหัวซุน

ไม่วุ่น แสวงหา

อยากและหยอก บอกลา

 มีสุข และสมปราถนา ทุกประการ

เมื่อใจไม่สุข

ก็จะหาแต่ความสนุก ภายนอก

 หลงเดินตามเหยื่อหลอกๆ

เป็นคนนอกคอก นอกคำพระฯ

 หลงเสพนิสัยร้ายๆ

เสียหาย ใหญ่หลวง

ไม่รักเคารพบูชา คนทั้งปวง

ไม่ห่วงพ่อแม่ หรือแม้แต่ ชีวิตตน

จะเปลี่ยนนิสัย

ต้องตั้งใจ ย้ำคิดย้ำพูดย้ำทำ

ตามติดกัลยาณมิตร ขอย้ำ

เดินตาม ทางพระฯ

 สุขภายในมีได้

เกิดจากใจใส สันโดษ

ภาวนาประจำ ตอกย้ำ กว่าทั้งหมด

แล้วใจจะโปรด ทานและศีล

ไม่ติดวัตถุภายนอก

สิ่งยั่วหยอก เชิญชวน

ใจใส ใจนิ่มนวล

อันควร แก่การงาน

เกิดคุณธรรมอิทธิบาทสี่

งานสำเร็จอย่างดี และมีโชค

ไม่ใช่เรื่องตลก

ความมีโชค ย่อมตกแก่คนดี

โลกภายนอก

สิ่งยวนหยอก หลอกตา
เหมือนฝัน มันไม่จริงหนา
เลิกติดเพลินซ่ะ แล้วหันมาทำดี

 ทำตนเป็นคนมีสติ

ไม่หายใจฟรี ทุกวินาที ทำใจ
หยุดอยู่ภายใน
นิ่งๆใสๆ สุขใจสุดๆ

;;;;;;;;;;