ชีวิตต้องรีบเดินทาง (ให้หนีห่าง ดอกไม้พญามาร):: ชีวิต ถูกลิขิต ให้มาทำอะไร? ไม่รู้ไม่ได้ อันตราย ใหญ่หลวง เหมือนคนตาบอดเดินทางไกล ใครๆก็เป็นห่วง คนทั้งปวง ส่วนใหญ่ ก็คล้ายคนตาบอด

ชีวิตต้องรีบเดินทาง
(ให้หนีห่าง ดอกไม้พญามาร)

ชีวิต ถูกลิขิต ให้มาทำอะไร?

ไม่รู้ไม่ได้ อันตราย ใหญ่หลวง

เหมือนคนตาบอดเดินทางไกล ใครๆก็เป็นห่วง

คนทั้งปวง ส่วนใหญ่ ก็คล้ายคนตาบอด

พระผู้รู้กล่าวไว้ ชีวิตถูกลิขิตให้ เดินทาง

เดินเข้ากลาง ทางสายกลางภายใน

ไม่อาจมัวหากิน หรือสิ้นเวลากับครอบครัวได้

ศูนย์กลางกายเท่านั้นไซร้ จึงใช่การเดินทาง

การมีครอบครัว และมัวทำมาหากิน

เวลาหมดสิ้น มัวแต่กินแต่นอน

ชีวิตต้องเดินทางไกล รีบร้อน

ต้องรีบจร หนีบาป อันหยาบช้า

มีคู่ครอง แล้วต้องสงเคราะห์
ไม่อาจไปต่อ เดินทางไกล
เป็นเครื่องเนิ่นช้า เสียเวลาหลาย
ดอกไม้พญามาร กั้นขวางไว้ ไม่ให้เดินทาง

บางคนอาจมอง คู่ครองเป็นกัลยาณมิตร
ได้ใกล้ชิด มิห่าง
อย่างนี้ ก็มิอาจอ้าง
เป็นการหวัง ลมๆแล้งๆ

ได้ชื่อว่าประมาทดูเบา
ตายเปล่า เราไม่ใช่พระพุทธเจ้า บารมีแก่
พระองค์ท่าน ก็แทบแย่
ออกจากวังได้ ท่านแน่ แต่เราคงแย่ไม่มีทาง

ทางสายกลาง ทางสมบัติ
จะไม่ข้องขัด เรื่องของกินของใช้
ทางสายอื่น แม้ได้มา อาจเป็นวิบัติได้
ความสุขหาย ได้แต่อิ่ม

ที่หาและได้มา ด้วยว่า มีบุญเก่า

บุญของเจ้า หมดได้ คล้ายน้ำมันรถ

มัวแต่ใช้ รู้หรือไม่ว่า มันใกล้จะหมด

อุปสรรคและปัญหาไม่ลด ด้วยบุญใกล้หมดนั่นเอง

คนทั้งหลาย ไม่เชื่อในบุญ

และไม่เชื่อในคุณ ของบิดามารดา
สมกับที่พระพุทธองค์ ทรงตรัสว่า
ผู้ไม่มีวาสนากับพระองค์ ทรงโปรดไม่ได้

 ;;;;;;;;;;