ทานคือชีวิต (จึงมีสิทธิ์อยู่เย็น) มีหรือไม่มี รวยหรือจนเหลือที่ จะต้องให้ สะบาย หรือลำบากหลาย ก็เหมือนกัน เป็นกิจกรณีย์ของชีวิต ต้องให้ ต้องแบ่งปัน ต้องทำทาน มิฉนั้น ปัญหาจะมี เภทภัยจะมา

ทานคือชีวิต
(จึงมีสิทธิ์อยู่เย็น)

มีหรือไม่มี รวยหรือจนเหลือที่ จะต้องให้
สะบาย หรือลำบากหลาย ก็เหมือนกัน
 เป็นกิจกรณีย์ของชีวิต ต้องให้ ต้องแบ่งปัน
ต้องทำทาน มิฉนั้น ปัญหาจะมี เภทภัยจะมา

บุญนั้นสำคัญ ยิ่งกว่า อากาศหายใจ
หมดบุญ ตายแล้วตาย เวียนว่าย วัฏฏะ
ทุกข์กระหน่ำ กรรมสนอง น้ำตานองหน้า
ปริมาณน้ำตา มากกว่า น้ำในมหาสมุทรทั้งสี่

 ทำทานได้ เป็นเครื่องหมาย สัมมาทิฏฐิ
เป็นประตูชัย ไปสู่ทางแห่งความดี ทางสายกลาง
ไม่ไปอบาย ปัญหาทั้งหลาย เริ่มเบาบาง
ชีวิต เริ่มใสสว่าง กระจ่างขึ้น

ประโยชน์ของการทำทาน ในปัจจุบัน มีดังนี้
จะเป็นที่..รักใคร่ ของใครๆ เป็นอันมาก
จะเดินทางไปที่ใด ไม่ตกระกำลำบาก
มีหมู่คณะพร้อมพักตร์ พิทักษ์ รักษา

ผู้ทำทาน ย่อมเป็นผู้ที่ คนดีคบหา
คนดี เหมือนเทวดา มาปกป้อง
ชีวิตสบาย มีกินมีใช้ ไม่ขัดข้อง
ญาติพี่น้อง ก็รัก สมัครสมาน

ผู้ทำทาน ย่อมมีท่านผู้ใหญ่ อุปถัมภ์
เมื่อตกระกำ..ลำบาก จักมีผู้ค้ำชู
เหมือนดังพ่อแม่ คอยเหลียวแล เลี้ยงดู
ยังนำพาไปสู่ ทางชีวิต ทิศเจริญ


ผู้ทำทาน ย่อมอยู่ในสายตา ผู้จะให้ประโยชน์
ถ้าเป็นคนคด น่าสลด คนไม่สนใจ
ผู้ทำทานมีบุญ ดึงดูดสมบัติได้
บุญอจินไตย สมบัติไหลมาเอง

สมบัตินั้นคล้ายงู ชอบอยู่ในที่เย็น
มองเขม้น..หา ที่จะไป อยู่เสมอ
เลื้อยไหลไป หาคนดีให้ได้ กระทั่งเจอ
นี่แหละเธอ การทำทาน มันจำเป็น 

ผู้ทำทาน แกล้วกล้า อาจหาญท่ามกลางชุมชน
ทุกๆคน ให้การต้อนรับ คารวะ
เป็นผู้นำ ทำความดี บำรุงศาสนา
ชาติประชา ได้พึ่งพา คนดีศรีสังคม

;;;;;;;;;;