สั่งสมบุญวาสน์
(ทุกภพชาติอยู่เย็น)
มีทรัพย์ มีคนนับ..เป็นญาติเป็นเชื้อ
แต่จะเบื่อ..หน่าย ถ้าใจขาดปีติ
ดังนั้น ชีวิตขาดไม่ได้ ทำความดี
เกิดบุญราศรี ขจัดบาปอัปปรี ที่ทำให้ใจขุ่น
อิ่มทรัพย์สมบัติไม่มี ถ้าใจนี้ ไม่มีสันโดษ
ใจจะสันโดษ ใจจะต้องหมด..ตัณหา
นั่นคือ หมั่นทำทาน รักษาศีล เจริญภาวนา
เดินตามทาง สายกลางนั่นหละ ทางชีวิต
อีกอย่าง ถ้าไม่เดินทาง สายกลาง
ใจเหมือนอย่าง เดินทาง กลางทะเลทราย
หิวโหย อ้างว้าง กระวนกระวาย
ซึมเศร้า เบื่อหน่าย ชีวิต
ด้วยเหตุนี้ คนทั่วไป จึงฝักใฝ่ อบายมุข
รักสนุก เพลิดเพลิน เดินทางมาร
เป็นมิจฉาทิฏฐิ ยากเหลือที่ จะกลับหลังหัน
ด้วยตัณหาบาน นี่หละผลงาน ของกฎไตรลักษณ์
ชีวิต ไม่ได้ถูกลิขิต ให้มาทำมาหากินเท่านั้น
ที่สำคัญ ทุกคนต้องตาย และไปตามวิบากกรรม
ทำดีไปสวรรค์ ทำชั่วไปนรกโลกันต์
แสวงบุญสร้างบารมีเท่านั้น จึงพ้นมัน อบายภูมิ
ทางนอกทางสายกลาง เป็นทางกิเลสกรรมวิบาก
เป็นวัฏฏจักร เหมือนปลักโคลนดูด
ทางทุกข์ยาก ทางอัปมงคล เหมือนหนอนในคูต
เหม็นสุดสุด กลิ่นตัวมนุษย์ สุดเหม็น
เทวดาลงรักษา เฉพาะผู้ตั้งหน้า รักษาศีล
นั่งสมาธิเป็นอาจิน ยิ่งดีใหญ่
สุขสมปราถนา มีชีวาปลอดภัย
เป็นผู้มีโชคชัย สมปราถนาง่ายๆ ได้มา
;;;;;;;;;;
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น