เกิดมาเพื่อให้ (ไม่ใช่เพื่อเอา) ผู้ให้ ใช่ เป็นผู้ได้มาก ผู้ไม่ให้ จงตระหนัก ได้สักแต่กิน เป็นเด็กน้อยไร้เดียงสา ไม่รู้อะไรทั้งสิ้น เอาแต่กิน เอาแต่นอน

 เกิดมาเพื่อให้
(ไม่ใช่เพื่อเอา)

ผู้ให้ ใช่ เป็นผู้ได้นัก

ผู้ไม่ให้ มักมาก สักแต่กิน

เป็นเด็กน้อยไร้เดียงสา ไม่รู้อะไรทั้งสิ้น

เอาแต่กิน เอาแต่นอน

ผู้ให้ นิสัยมารดา รักษาบุตร
ใจผ่องผุด ประดุจอรหันต์
เมตตาสุด ประดุจพระพรหม นั้น
  จงรู้กัน สุดสำคัญ การให้

ให้ด้วยใจศรัทธา ปราถนาบุญบารมี
ยากเหลือที่ คนอย่างนี้ มีบุญมาก
เข้าวัดเป็นประจำ สำคัญนัก
แจ้งประจัก เวลาน้อยนัก เป็นมนุษย์

การบำเพ็ญทาน งานสร้างทานบารมี
เป็นกิจกรณีย์ ของชีวิต
ไม่ทำไม่ได้ บุญเท่านั้น ตามติด
ในสังสารวัฏฏ์ ชีวิต ต้องการเสบียง

รักการให้ มีใจเป็นสุข
ไม่ใช่สนุก แต่มีสุข เพราะหมดตระหนี่
ตระหนี่นั้น มันคือตัณหากาลี
ทำใจเรานี้ มิสงบเย็น

ความสงบเย็น เป็นของทางสายกลาง
ใจจะไม่อ้างว๊าง..โดดเดี่ยว
มีสุขสันโดษ สุขไม่ลด แม้อยู่ที่เปลี่ยว
อยู่คนเดียวก็สุขได้ สุขด้วยใจหยุดใจนิ่ง

การให้ เป็นหัวใจของชีวิต
บุญตามติด เป็นชีวิตที่ยิ่งใหญ่
การให้จึงได้นัก ยากจะบรรยาย
เราเกิดมาเพื่อให้ ใครคิดได้ ไม่ธรรมดา

 ;;;;;;;;;;