ชีวิตจริงหลังตาย
(ไม่ใช่ปัจจุบัน)
ชาวโลก มัวเมาหากิน สิ้นสติ
อย่างที่ ไก่กาออกหากิน
เช้าตื่น กลางคืนหลับ สติสิ้น
ลืมชีวิน ลืมชีวา ว่าเกิดมาทำไม
โลกโลกีย์ เป็นที่ กิเลสกรรมวิบาก
ไหลเชี่ยวกราก พัดพา สรรพสัตว์
กิเลสตัณหาอุปาทาน สะพัด
ยากสุดยาก สรรพสัตว์ จะได้สติ
วัฏฏสงสาร คุกประหาร แท้ๆ
สรรพสัตว์ ตายแน่ ทุกข์หนัก
วนเวียนว่าย อนันตกาล จมปลัก
น่าสงสารนัก ไปสู่อบาย
ขาดสติ ตระหนี่ ไม่ทำทาน
ตัณหาบาน กระหายอยาก
มีเท่าใด ไม่พอ โลภมาก
ใช้ศักดิ์ อำนาจ มิชอบ
มีศรัทธาในทาน นั้นสุดยาก
เหมือนออกจาก ความมืด สู่สว่าง
เส้นทางธรรม ทางบุญ สุขสมหวัง
กัลยาณมิตร เป็นดั่ง อาทิตย์อุทัย
ขจัดตระหนี่ หนีพ้นอยาก
จึงจะรู้จัก ปล่อยวางตน
ไม่ใจร้อน ใจสะบาย ผ่อนปรน
รักษาใจตน ใสเย็น เป็นศีล
สติ สบาย สม่ำเสมอ
รักษาสติ มิเผลอ อยู่ในตัว
ทุกอิริยาบถ มีสติอยู่ในรั้ว
อยู่ในตัวในตน จึงจะพ้นวัฏฏะ
;;;;;;;;;;
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น