วันจันทร์ที่ 10 เมษายน พ.ศ. 2566

วาจาสุภาษิต (มีฤทธิ์ ให้สุขทุกคน) คำไพเราะ ที่มีประโยชน์ ทุกข์ปลด ให้ตนและคนอื่นได้ มีฤทธิ์ ศักดิ์สิทธิ์ ด้วยใจ หยุดในที่ไสว ภายในตน

 วาจาสุภาษิต
(มีฤทธิ์ ให้สุขทุกคน)

 คำไพเราะ ที่มีประโยชน์
ทุกข์ปลด ให้ตนและคนอื่นได้
 มีฤทธิ์ ศักดิ์สิทธิ์ ด้วยใจ
หยุดในที่ไสว ภายในตน

 กล่าววาจา พาตนไม่เดือดร้อน
ตั้งสติให้ดีก่อน ไม่รีบร้อนพูด
 วาจาสุภาษิต ดีสุด
 ตั้งสติพูด ด้วยจิตเมตตา
กล่าวแต่วาจา ที่น่าพอใจ
อย่าให้ใคร ระคายเคืองเป็นดี
ดังนั้น สำคัญต้องมีสติ
อย่าเอ่ยวจี ตามอารมณ์
ในกาลไหนๆ ก็ไม่ควรกล่าว
วาจาที่เขา ไม่พอใจ
ถึงแม้ด้วยความหวังดี ก็พูดไม่ได้
เดี๋ยวจะกลาย เป็นการอวดรู้อวดดี
 วาจาที่แม้ดี แต่ไม่เกินการ
การพูดนาน มันน่าเบื่อ
แม้อาหารอร่อย แต่ก็เหลือ
กลายเป็นเบื่อ อิ่มไปอีกนาน
ไม่ควรเปล่งวาจา ที่ชั่วเลย
วาจาที่เอ่ย แล้วได้บาป
ทั้งตนและคนฟัง สติดับ
คำไม่จริง คำหยาบ..เป็นต้น
เปล่งวาจา ไม่นำ ความดือดร้อน
แน่นอน คือวาจาสุภาษิต
 ถูกกาล มีเมตตา จึงมีฤทธิ์
เกิดบุญศักดิ์สิทธิ์ ให้สุขทุกคน

;;;;;;;;;;

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น