ทรัพย์มีเพื่อให้
(ไม่ใช่เพื่อกินและเก็บ)
สติดี จึงมีทรัพย์ ด้วยบุญ
การทำงาน คุณ เพียงรับเงิน
ทรัพย์ ให้แล้วปลื้ม ต่างจากเพลิน
มีเงิน เพลินโลกีย์ สติขาด
เงิน เหยื่อล่อ ตะขอเบ็ด
ปลาไม่เข็ด แม้ต้องตาย
มิจฉาทิฏฐิ หนี สภาวะไม่ได้
คนทั้งหลาย คล้ายกับปลา
พระ ให้ห่างตัณหาอุปาทาน
ทรัพย์นั้น ใช้แสวงบุญสร้างบารมี
หลังตาย มันไม่ตาย ไม่อาจหนี
คุกประหารมี เป็นคนดี จึงหนีพ้น
มีสติ ระลึก ไว้ที่ในตน
หลุดพ้น จากโลกภายนอก
หลุดจากตัณหา หลอก
จึงจะเชื่อพระบอก ให้แสวงบุญ
สติดี มีสันโดษสมถะ
สุขนักหนา อิ่มอกอิ่มใจ
มีเมตตา เสียสละ ได้ง่ายๆ
ยิ่งให้ก็ยิ่งได้ ยิ่งไหลก็ยิ่งมี
สันโดษสมถะ ใจหยุดนิ่ง
เกิดปัญญา รู้ยิ่ง มีศรัทธา
ประหยัดสุดประโยชน์สูง นั่นหละ
ไม่ใช่เพียงว่า อยู่ในป่าในเขา
แสวงบุญสร้างบารมี กรณียกิจ
สุดชีวิต ทำพระนิพพานให้แจ้ง
ศูนย์กลางกาย คือแหล่ง
สว่างแจ้ง พระรัตนตรัยในตัว
;;;;;;;;;;
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น