ตนพึ่งตน (คนพึ่งบุญ) ตนนั่นเทียว คติของตน จงอดทน ฝึกฝน ตนเอง ไม่มีใครช่วยได้ แม้สุดแสนเก่ง ตนช่วยตนเอง จึงหลุดพ้น

 ตนพึ่งตน
(คนพึ่งบุญ)

ตนนั่นเทียว คติของตน

จงอดทน ฝึกฝน ตนเอง

ไม่มีใครช่วยได้ แม้สุดแสนเก่ง

ตนช่วยตนเอง จึงหลุดพ้น

บุญ ทำให้กันไม่ได้

ถ้าอยากได้ ต้องทำเอง

หยุดบาปเสงเครง

ต้องหยุดเอง ไม่ทำบาป

บุญ ซื้อขายไม่ได้

ความรวย..จึงไร้ประโยชน์

มีศรัทธา เสียสละ เว้นโทษ

ความรวย จึงมีประโยชน์ เป็นทรัพย์ 

ทรัพย์ เครื่องนำความชื่นใจ

บุญทำให้ ใจปีติ

แสวงบุญ สร้างบารมี

เป็นเศรษฐี..ใจบุญค้ำจุนสังคม

รวยเงิน เพลินกินเหยื่อมาร

เหมือนกัน กับปลาหลงเหยื่อ

แม้รู้ว่าเป็นเบ็ด ก็ไม่เข็ดไม่เบื่อ

ตายเป็นเบือ เหยื่อตัณหาอุปาทาน

สรรพสัตว์ หลงเหยื่อมาร

ไปอบายทั้งนั้น แน่นขนัด

ล้วนดูดาย ไม่ฝึกตน ไม่ฝึกหัด

 ประมาท ไม่สั่งสมบุญ

บัณฑิต ไม่ประมาท ฝึกหัดตน

ตนพึ่งตน คนพึ่งบุญบารมี

สู้ชีวิต อดทนอดกลั้น ขันติ

ไม่สู้ ไม่หนี ทำดีเรื่อยไป

;;;;;;;;;;