คนดี
(ไม่อาจหนีวัด)
ปัญญาทราม ใจดำกระด้าง
ถึงได้ฟังคำสอนสั่ง พระชินเจ้า
พระสัทธรรม ก็ยังไม่เข้า
ยังเขลา ยังห่างไกล คล้ายดินกับฟ้า
ใจกระด้าง ด้วยตระหนี่
เห็นว่าทานไม่ดี มิมีประโยชน์
ใจจึงไม่นุ่มนวล ขี้โกรธ
เหมือนทัพพี ไม่รู้รส น้ำแกง
ปัญญาทราม จาคะไม่มี
กิเลสตัวดี ตัณหาอุปาทาน
ติดโลกโลกีย์ มืดมนอนธกาล
ทางสุขสว่างนั้น ทางธรรม
ใจกระด้าง เป็นนิสัย
ซึมซับพระธรรมไม่ได้ คล้ายทัพพี
น้ำแกง เค็มจืด ไม่รู้ไม่ชี้
เพียงมีหน้าที่ ตักๆคนๆ
คนเหมือนกัน แม้ใกล้กัน
แต่นิสัยต่างกัน ปานคนละโลก
คนดีเข้าวัด ฝึกหัดตน ดูตลก
อยู่กันคนละโลก กับปุถุชน
กัลยาณมิตร พาชีวิตพลิกผัน
ปุถุชนหัวเราะลั่น เห็นพระนั้นตลก
ไม่ดูแลครอบครัว ทำตัวหลุดโลก
แต่พระไม่ตลก ด้วยนรก มีจริง
เป็นคนดี มีหมู่คณะ
บำเพ็ญตะบะ โดดเดี่ยว ยาก
แม้ราชสีห์ ยังหนีหมู่สุนัก
จึงต้องรู้จัก เข้าวัด ปฏิบัติธรรม
;;;;;;;;;;
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น