อย่าประมาทในบาป (คำสอนยายฯ) ชีวิตเราเกิดคนเดียว ตายคนเดียว จะมัวเหลียว ห่วงหาใครไม่ได้ ตัวเราเอง ยังเอาตัวไม่ไหว ยังไม่มีที่ยึดที่เกาะแน่น

 อย่าประมาทในบาป
(คำสอนยายฯ)

ชีวิตเราเกิดคนเดียว ตายคนเดียว

จะมัวเหลียว ห่วงหาใครไม่ได้

ตัวเราเอง ยังเอาตัวไม่ไหว

ยังไม่มีที่ยึดที่เกาะแน่น

อาจเสียทีพญามาร เมื่อใดก็ได้
เกิดมาใหญ่ ได้พบพระพุทธศาสนา
ได้พบยอดวิชชา
 รีบขวนขวายในขณะ เมื่อยังหนุ่มสาว

 
ไม่รีบตอนนี้ แล้วจะรอถึงเมื่อได
เมื่อแก่เกินไป จะทำอะไรไม่ได้
เรายังไม่รู้แน่ว่า จะตายเมื่อใด
เกิดตายปุ๊บปั๊บไป มิตกนรกหรือ

น่ากลัว เมื่อเกิดมาเป็นโมฆะ
เสียดายเวลา ในโลกมนุษย์
เราเกิดมาสร้างบารมี ได้สุดสุด
มีแต่บุญเท่านั้น ที่จะฉุด จะช่วยเราได้

บุญละเอียด เป็นบุญสำคัญมาก
เรายังรู้จัก ทำบุญละเอียดน้อยอยู่
เกิดมามีชีวิตต้องรู้
เกิดมาอยู่อย่างโมฆะ จะเกิดมาทำไม

เห็นแก่คุย เห็นแก่เล่น เสียเวลาเปล่า
เราได้อะไรบ้างเล่า ลองนึกดู
 ขาดทุนหรือกำไร ก็จะรู้
เราต้องอยู่ อย่างผู้มีบุญ

ระวังเอาไว้ บุญต้องรักษาให้ดี
ถ้ารักษาไม่ดี ไม่นึกถีง ไม่เอาใจใส่
บุญก็จะน้อย ไม่หลั่งไหล
จงนึกไว้ บุญก็จะไหลมา เรื่อยๆ

อนาคตจะหวังอะไร
อย่าหวังในรูป ในเสียง กลิ่นรสสัมผัส
จงคิดให้ดีก่อน รู้ให้ชัด
อย่าประมาท ในบาป

;;;;;;;;;;

อย่าไว้ใจทาง (อย่าวางใจคน) เพราะความไว้ใจ ภัยจึงตามมา กิเลสตัณหา ประมาทไม่ได้ ผู้ประมาท ไม่ต่างจากคนตาย หาบุญไม่ได้ หลังตายแล้ว

 อย่าไว้ใจทาง
(อย่าวางใจคน)

เพราะความไว้ใจ ภัยจึงตามมา

กิเลสตัณหา ประมาทไม่ได้

ผู้ประมาท ไม่ต่างจากคนตาย

หาบุญไม่ได้ เช่นเดียวกัน

เพราะอยู่ด้วยกัน นานเกินไป

เกิดเบื่อหน่าย ด้วยเห็นนิสัยไม่ดี

 คนที่รักก็มักหน่ายหนี

บัณฑิตจึงต้องฝึกสติ เป็นประจำ

อยู่ในพวกไพรีไม่นาน ปานเป็นปี

ต้องขันติ จึงอยู่ได้

ไม่สู้ไม่หนี ทำดีเรื่อยไป

คนมีขันติอยู่ไหว ได้บารมี

อยู่ร่วมกับ คนพาลคนจัญไร

 นำทุกข์มาให้ เป็นธรรมดา

เหมือนอยู่ร่วมกับศัตรู หรือคนบ้า

ท่านจึงว่า อย่าคบคนพาล

อยู่ร่วมกับปราชญ์ นำสุขมาให้

สุขหลาย เหมือนได้อยู่กับหมู่ญาติ

พาแสวงบุญ สร้างบารมี ไม่ขาด

นำธรรมปฏิบัติ มาสู่ชีวิต

สมาคมกับสัตบุรุษ นำสุขมาให้

สุขหลาย อยู่ใกล้คนดี

เหมือนอยู่ใกล้มารดา บุพพการี

สัตบุรุษ คนดี ศรีสังคม

ผู้คบคนเลว ย่อมเลวลง

ใจยาก จะปลอดโปร่ง โล่งเบา

เหมือนอยู่ใกล้ สุนักเน่า

มีแต่คนเขลา หรือหนอน จึงอยู่ได้

;;;;;;;;;;

อย่าประมาท (ปฎิบัติธรรม) ผู้ใดละ ปปัญจะธรรมได้ เป็น เครื่อง ทำให้..เนิ่นช้า มานะ ทิฏฐิ ตัณหา และมีธรรมะ ปลอดโยคะกิเลส

 อย่าประมาท
(ปฎิบัติธรรม)

ผู้ใดละ ปปัญจะธรรมได้
เป็น เครื่อง ทำให้..เนิ่นช้า
 มานะ ทิฏฐิ ตัณหา 
 และมีธรรมะ ปลอดโยคะกิเลส

พระพุทธองค์ ทรงตรัส

ธรรมใดใด ไม่อาจ ยิ่งกว่า

ปลอดจากธรรม ที่ทำให้เนิ่นช้า

 ไม่มีปัญหา บรรลุ พระนิพพาน

มานะ คือ ถือตน

เย่อหยิ่งเหลือล้น คนถือตัว

รังเกียจเดียดฉัน หลงตนเมามัว

เอาพ้นแต่ตัว หัวไม่รอด

ทิฏฐิ คือคนหัวดื้อ หัวแข็ง

คนสาปแช่งอย่างไร ไม่สน

เหมือนอีหอยหน้าวัด ดื้อเหลือทน

ไม่สน ไม่ใส่ใจ แม้พระเหาะให้ดู

ตัณหาอุปาทาน ทยานอยาก

ตระหนี่มาก ไม่ให้ มีแต่เอา

ยิ่งมีมาก อยากได้มาก คนเขลา

มีแต่เอา เหมือนไก่หลงเหยื่อล่อ

มานะ ทิฏฐิ ตัณหา พาติดโลก

มีทุกข์โศก โศกา

ปูถุชน คนธรรมดา

ขาดปัญญา น่าเวทนา สรรพสัตว์

มีชีวิตเวียนว่าย วัฏฏะ

ทุกข์หนักหนา ไม่รู้เรื่องราว

เราเอง ก็ไม่ใช่เก่ง ยังโง่เขลา

รีบเร่งเข้า อย่าประมาท ปฏิบัติธรรม

;;;;;;;;;;