โลกยุคศิวิไลซ์
(ไทยมหารัฐ)
บัณฑิตสดุ้งภัย เมื่อได้เห็น ชาติชรามรณะ
เหมือนกับว่า เป็นไฟ ไหม้เรือนตน
จึงรีบขวนขวาย อยู่เฉยไม่ได้ หนีให้พ้น
ขนสมบัติออกจากเรือนตน ด้วยการทำทาน
ทำทานได้ ด้วยใจ เลื่อมใสศรัทธา
ทรัพย์หยาบ จะเปลี่ยนมา เป็นบุญ
ยิ่งให้ก็ยิ่งได้ ยิ่งไหลก็ยิ่งมี บุญวาสนาหนุน
เอาบุญต่อบุญ บุญวาสนาไหลมาไม่ขาด
คนทั่วๆไป มีใจมืดบอด
แม้เห็นตลอด แต่ไม่รู้สึกรู้สา
เหมือนวัวควาย ไม่อาย แม้แก้ผ้า
ใจใสมีปัญญา หิริโอตัปปะ จึงจะเกิด
คนทั่วไป เห็นเกิดแก่เจ็บตาย จึงเฉยๆ
ปล่อยปละละเลย..ชีวิต คิดแต่เรื่องโลกๆ
มีชีวิตคล้ายปลาตาย ไหลตามกันไป สู่นรก
พระไม่พูดตลก นรกมีจริง
หญิงแก้ผ้า แทบอ้าซ่า สมัยนี้
คนอัปปรี เกิดมีทุกแห่งหน
โหดร้าย ใจดำ ไม่ว่ามีหรือจน
หน้าเป็นคน แต่ใจนั้น พ้นสภาวะ
ธรรมชาติทนไม่ได้ จึงเกิดเรื่องใหญ่ ภัยโควิด
ภัยธรรมชาติออกฤทธิ์ อย่างไม่เคยคิด ไม่เคยเห็น
คนชั่วเจ็บป่วย มอดม้วย นี้ช่างเป็น
เศรษฐกิจ เกิดยากเข็น ซ้ำเติม
เป็นโอกาศของพญามาร ออกรอนราน สรรพสัตว์
ใช้กฎแห่งกรรม อย่างเคร่งครัด ตัดรอน
ฝ่ายพระ ฝ่ายบุญ ถูกต้อน
เข้าไปช้อน เข้าไปอุ้ม สุดกำลัง
โลกกำลังเปลี่ยน เวียนวน สู่ยุคใหม่
ยุคพระธรรมกาย ยุคไทยมหารัฐ
ถนนทุกสาย บ่ายหน้ามา แน่นขนัด
ล้วนแต่คนฉลาด มีปัญญา มาปฏิบัติธรรม
;;;;;;;;;;
