นกมีขน
(คนมีเพื่อนดี)
วนเวียนไป นานแสนนาน นับกาลไม่ได้
ทุกข์ล้น น้ำตาท่วมท้น มากกว่าน้ำในมหาสมุทรใหญ่
ตายแล้วเกิด เกิดแล้วตาย กองกระดูกสูงใหญ่ กว่าภูเขา
ไปสุคติน้อยจนน่าหัว สักเท่าเขาวัว เท่านั้น
ด้วยว่าคนประมาท ขาดสติ เป็นสำคัญ
ปล่อยตัว ปล่อยใจกัน รู้ไม่เท่าทันกิเลส
เจริญสติ รักการฝึกฝน คนบัณฑิต
การภาวนา หรือว่านั่งสมาธิ อุทิศ
ทุ่มชีวิต รักษาตน คือคนไม่ประมาท
คบเพื่อนดี เป็นมิตร ชีวิตเจริญ
เดินสายกลาง ไม่พาเราหลงเพลิน
จึงมีความเจริญ สุขสมปราถนา ทุกประการ
การคบ คือการใกล้ชิด สนิทสนม
มีจิตนิยม มีเมตตา ปรารถนาให้มีสุข
ติดตามสงเคราะห์ อนุเคราะห์ ดูแลพันผูก
เราก็สุข เขาก็สุข สุขไปด้วยกัน
ชีวิตสุขสันติ์ ธรรมชาติสดใส บุญไหลมา
แผ่นดินธรรมแผ่นดินทอง มนุษเทวา
ทั่วทิศา ปราถนาได้มาเยือน
หนึ่ง เพื่อนที่ มีใจเมตตา เรียกว่า เพื่อนรักใคร่
มีความรัก ปราถนาดี อย่างจริงใจ
ประดุจญาติผู้ใหญ่ ห่วงใยเราเสมอ
เข้ามาช้อน โอบอุ้ม ให้อบอุ่น
ขจัดภัย อันตราย ใจละมุน
มีพระคุณ ดุจมารดา บิดา
มีพระคุณหลาย ยากที่ใครจะให้ได้
เป็นครูดี ชุบชีวี ศิษย์กราบไหว้
ติดตามไท้ ไปถึง ที่สุดธรรม
สี่ เพื่อนร่วมทุกข์ ร่วมสุข
ติดตามไท้ ไปถึง ที่สุดธรรม
พันผูก ใกล้ชิด สนิทสนม
ทุกข์สุข ร่วมฟันฝ่า น่านิยม
เพื่อนล้ม เราลุก ปลุกขึ้นมา
เป็นสุขแสน แล่นไปในทางเจริญ
ประหยัดสุด ประโยชน์สูง มุ่งเดิน
เก็บเกี่ยวบุญเพลิน สร้างบารมี ไปที่สุดธรรม
;;;;;;;;;;
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น