วิชชาธรรมกาย
(วิปัสสนา วิชชาของชีวิต)
รักษา สติสัมปชัญญะให้ดี เป็นพิเศษ
กิเลสจัญไร ได้โอกาศใหญ่ ก่อเหตุ
ใจ ไวยังกับลิง ชอบวิ่งลงต่ำ
ใจมืดดำ ขาดสติ นี้เรียกว่าประมาท
เมื่อคิด เมื่อพูด ไม่มีหูรูด ปลูดปลาด
คนทั้งหลาย อวดฉลาด ไม่ใส่ใจจดจำ
ถูกรสนิยม เหมือนดื่มสุรา แต่ว่าทำลายสติ
อันเป็นคุณธรรม ประดุจมารดา รักษาบุตรสุดชีวี
ใครทำลายสติ ได้ชื่อว่า ไม่รักษาตน
เพลิดเพลิน แสงสี เป็นแมงเม่า
มีอันตรายใหญ่หลวง ติดบ่วงมาร มัวเมา
วิบากกรรมเก่า ตามขยี้ มิได้ผุดมิได้เกิด
กระหายจิต วิ่งใส่ สิ่งภายนอก
ร้อนรน ไม่ทน สิ่งยั่วยวนหยอก
เกิดอวิชชา เป็นเมฆหมอก..บังตา หมดสภาพ
คบหาเพื่อนดี กัลยาณมิตร ไว้
เกิดปัญญาสว่าง ส่องทางชีวิต ไฉไล
เกิดปัญญาสว่าง ส่องทางชีวิต ไฉไล
บาปอยู่ไม่ได้ บุญหลั่งไหลล้น
เป็นภัย ต่อตน คนไม่รู้
บาปได้ช่อง ไหลนอง ใจหดหู่
อุปสรรค นกรู้ กรูเข้ามา
เจริญเมตตา จึงจะระวังรักษาได้
วาจา ที่ขาดสติ มีปัญหาใหญ่
วาจาไหลรื่นไป บุญหดหาย บาปไหลมา
ต้องเข้าใจ คำว่าสมถะสันโดษ ขอย้ำ
คือประหยัดสุด ประโยชน์สูง มุ่งปฏิบัติธรรม
เห็นแจ้งเลิศล้ำ วิปัสสนา ด้วยวิชชาธรรมกาย
;;;;;;;;;;
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น