ทานบารมีสำคัญนัก
(แม้ปัญญาบารมีจักสำคัญยิ่ง)
ทานบารมี นำหน้า ในบารมีสิบประการ
สุเมธดาบสท่าน ซาบซึ้ง ถึงความสำคัญ
ขาดทานบารมี ชีวิตนี้ เหมือนตายทั้งเป็น อย่างนั้น
ด้วยอานิสงส์ของทาน คือ อายุ วรรณะ สุขะ พละ และปฏิภาณ
ศีลบารมีมาที่สอง ด้วยว่า ต้องเกิดเป็นมนุษย์
แสวงบุญสร้างบารมี นี้สำคัญสุด ภูมิมนุษย์เท่านั้นทำได้
ภูมิอื่น รับวิบากอย่างเดียว และก็อายุนานหลาย
สุขก็สุขหลาย ทุกข์ก็ทุกข์หลาย หลังตายจากมนุษย์
บารมีอีกแปดบารมี ที่ต่อจาก ศีลบารมี
เป็นคุณสมบัติที่สุดดี ของมนุษย์
ถ้าขาดคุณสมบัติ ก็ไม่ต่างกับสัตว์นรกผุด
เป็นอมนุษย์ สุดร้าย ทำลายล้าง
พัฒนาคุณสมบัติ ต้องฝึกหัด ฝึกใจ
ก่อนอื่นใด ฝึกให้ได้ ใจบริสุทธิ์
ขจัดตัณหา ความทยานอยาก ใจจึงจะหยุด
พูดถึงที่สุด ต้องหยุดโลกีย์ ใช้ชีวีสันโดษสมถะ
ดังนั้น ต่อจากศีลบารมี สุดดี ก็คือเนกขัมมบารมี
ทำตัวเรานี้ บริสุทธิ์ หลุดจากโลกธรรม
สันโดดสมถะ หรือประหยัดสุดประยชน์สูง จงจำ
ขอย้ำ มิใช่ทรมานตน หรือเพียงหนีคนไปอยู่ป่า
ปัญญาบารมี จึงรอ ต่อจาก เนกขัมมบารมี
ปัญญาบารมีนี้ เป็นยอดคุณธรรม
เหมือนเป็นทัพหลวง อยู่เบื้องหลัง คอยชี้นำ
เป็นหัวใจ เป็นหลักชัยค้ำ กองทัพ
คนมีปัญญา จะมีความสุข และอุตสาหะ
มีฉันทะวิริยะ เสียสละ ขยันและกล้าหาญ
นั่นคือวิริยะบารมี อันเป็นบารมีที่สี่ นั้น
เป็นเครื่องหมายสำคัญ ของผู้มีปัญญา
มีวิริยะ ขยัน หมั่น ไม่ท้อแท้
มีข้อแม้ เพียงแต่ต้องมีปัญญากำกับ
โง่แล้วขยัน น่าโศกศัลย์ เมื่อปัญญาดับ
หมู่คณะพังยับ เหมือนกับ ตัวปลวกกินบ้าน
สัจจะขาดปัญญา น่าชัง ไว้วางใจไม่ได้
อธิษฐานขาดปัญญา อ้อนวอน ไม่ทำดี แต่อยากมีหลาย
เมตตาและอุเบกขา จะอ่อนแอและดูดาย ถ้าขาดปัญญา
;;;;;;;;;;
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น