ช่างน่าขำ
(ซ้ำเติมตนคนไม่รู้)
โกรธดับโกรธไม่ได้
ใช่ไหม เอ่ย
เอาไฟดับไฟ ไม่เคย
ใครๆรู้
น้ำดับไฟ
จึงได้ ของหมูๆ
ใครโกรธเราอยู่
จงรู้ อย่าโกรธตอบ
ความโกรธเป็นไฟ
เผาไหม้ บ้าน
เป็นเถ้าถ่าน สูญหายหมด
น่าสลด แท้
ความดี ที่อุตส่าห์
หาใว้ แทบแย่
ไม่เหลือแม้ สักนิด
เมื่อได้คิด ก็สาย
ไฟไหม้
ยังเหลือไว้ ที่ดิน
ไฟโทสะกิน
แม้ที่ดิน ก็ไม่เหลือ
ความโกรธนั้นร้าย
ยากที่ใคร จะไม่โกรธ
ให้อภัย อดโทษได้
ไม่ธรรมดา
เป็นคนเหนือคน
อดทน ศีลรักษา
มีปัญญา มีศรัทธา
สละชีวา รักษาศีล
ศีลเป็นอุบาย
แก้ไข โกรธ
ไม่เพ่งโทษ
สำรวม กายวาจา
ฝึกสติ
นั่งสมาธิ ด้วยหนา
เกิดคุณธรรมเมตตา
สละได้ง่ายๆ ใจโกรธ
ตาต่อตา ฟันต่อฟัน
ก็บรรลัย
แม้ได้ชัย
แต่ก็ไม่ ชนะ
ไฟดับไฟ
ดับไม่ได้ ไม่อาจจะ
ต้นของปัญหา
นั่นหนา อยู่ที่ใจ
ตาต่อตา ฟันต่อฟัน
นั่น กรรมกิเลส
ต้นเหตุ
คือกิเลส กำเนิดกรรม
ทำกรรมซ้ำ
กรรมซัด พอกพูนซ้ำ
ช่างน่าขำ
ซ้ำเติมตน คนไม่รู้
;;;;;;;;;;
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น