ไม่เรื่อยเปื่อย
(อย่างฤาษีชีเปลือย)
ใจหยุด
เป็นที่สุด ของอุเบกขา
ใจหยุดเท่านั้นหนา
จึงจะปล่อยวาง ได้
ไม่หยุดไม่ปล่อย
ไม่ลอยเข้าไป
ไปตามทางใส
สว่างไสว ที่ศูนย์กลางกาย
เมื่อใจหยุด จึงสว่าง
กระจ่าง ออก
สิ่งลวงหลอก
ให้ไหลหลง ปล่อยปลงได้
มีความยุติธรรม
ไม่ลำเอียง ขึ้นทันใด
เป็นคนใหม่
คนทั้งหลาย ได้พึ่งพิง
หยุดแล้วเคลื่อนได้
ถอดกาย เปลี่ยนมิติ
อยู่ในภพที่
คนทั่วไป มองไม่เห็น
ภพซ้อนภพ
ประกบ ซ้อนกันอยู่ นี้ช่างเป็น
ผู้มีญาณท่านเห็น
ท่านเข้าถึง จึงบอกกล่าว
เกิดปัญญา รู้แจ้ง
ด้วยแสงแห่งธรรม
ปัญญานำ
เป็นคำ ของบัณฑิต
สั่งสมบารมี
เป็นหน้าที่ กรณียกิจ
ทุ่มชีวิต อย่างเต็มที่
หนีกฎ แห่งกรรม
หยุด นอกศูนย์กลางกาย
ไม่ใช่หนา
ไม่ใช่ทางไปมา
ของพระ อริยะเจ้า
ไม่ใช่ทางสายกลาง
อันเป็นทาง เส้นเก่า
แต่เป็นทางของเจ้าลัทธิ
ฤาษี ชีเปลือย
การปล่อยใจเข้ากลาง
ไม่ติด อย่างคนเข้าใจ
ไม่ได้ติดอะไร
ปล่อยเข้าไปเรื่อยๆ
ยิ่งเข้าไป ยิ่งสุขสว่างสดใส
ไม่เรื่อยเปื่อย
ไม่มีเมื่อย ยิ่งรู้ยิ่งเห็น
ตามความเป็นจริง
;;;;;;;;;;
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น