เมื่อบุญหมด
(ถูกย่างสดในนรก)
คนเราชอบทำผิด
รู้ว่าผิด ยังคิดทำ
และไม่หลาบไม่จำ
ทำผิดซ้ำ ผิดซาก
ความรู้ท่วมหัว
รอดแต่ตัว หัวไม่รอด น่าอาย
แต่ยังไงๆ ก็ยังดีหลาย
ดีกว่าใคร ที่ไม่รู้ ว่ากูไม่รู้
คนโง่ที่สุดกู่
คือไม่รู้ ว่าตนเองไม่รู้
จะร้องกู่
อย่างไร ไม่มีสน
ดื้อด้าน มักง่าย เหลือทน
เหมือนคน ปนยักษ์
หน้าตาก็ดี ดูดีมาก
แต่กักขละ โหดเหี้ยม
เป็นคนหลงผิด
หลงติด หลงตน
หลงเหลือล้น
ด้วยเป็นคน อินทรีย์อ่อน
อ่อนอินทรีย์ ๕ ศรัทธา
วิริยะ สติ สมาธิ และ ปัญญา
อินทรีย์ ที่แก่กล้า
เช่นพระเตมีย์ ที่ระลึกชาติได้
รู้ว่าเคยตกนรกมา ๘๔,๐๐๐ ปี
จึงเกิดมี หิริโอตัปปะ
แกล้งทำเป็นใบ้บ้า
ทำเป็นว่า ง่อยเปลี้ยเสียสติ
ไม่อยากเป็นพระราชา
เช่นพระบิดา ที่สั่งฆ่าคน
อยากหนีให้พ้น
อันมีผล ลงนรกหมกไหม้
พวก อินทรีย์อ่อนนี้
จะเป็นคนที่ ขี้ประมาท
เป็นคนขลาด
ฉลาด กะล่อน
รู้จักเอาตัวรอด
แต่หัวไม่ลอด อย่างแน่นอน
ไม่อาจผัดผ่อน เมื่อบุญหมด
ถูกย่างสด ในนรก
;;;;;;;;;;
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น