กินใชัระวังหนา (จะเกิดตัณหาพาฉิบหาย):: ชีวิตจริง มีสิ่งสองสิ่ง ที่ทิ้งไม่ได้ เป็นเรื่องใหญ่ ไม่รู้ไม่ได้ อันตรายต่อชีวิต

กินใชัระวังหนา

(จะเกิดตัณหาพาฉิบหาย)

ชีวิตจริง

มีสิ่งสองสิ่ง ที่ทิ้งไม่ได้

เป็นเรื่องใหญ่

ไม่รู้ไม่ได้ อันตรายต่อชีวิต

สิ่งที่หนึ่ง

กินใช้พอประทัง ระวังจิต

ไม่ให้ติด

เกิดตัญหา พาฉิบหาย

ทางพระเรียกหา

อย่างที่หนึ่งว่า สมบัติ

ใครข้องขัด

ขาดสมบัติ เป็นฝืดเคือง

ใครมีมาก

ใช้ไม่ถูกหลัก เป็นเรื่อง

เพราะมันเกี่ยวเนื่อง

กับตัณหา พาฉิบหาย

สมบัติ

เป็นวัตถุ จับต้องได้

เมื่อเราตาย

จำต้องทิ้งไว้ บนโลก

ผู้หลงสมบัติ

ไม่อาจจากไป จึงโศก

สมบัติเป็นของโลก

ถ้าไม่รู้จักใช้ ก็ไร้สาระ

สิ่งที่สอง เป็นสาระ

แต่ไม่อาจจะ จับต้องได้

เมื่อเราตาย

จะติดตามเราไป ในภพหน้า

สำคัญสุดขีด

บันดาลชีวิต สมปราถนา

สิ่งที่ว่า นั่นหนา

ก็คือบารมี

ชึวิตคน มีร่างกาย

ต้องอาศัยวัตถุ

แต่กินใช้เพื่ออยู่

 พอประทัง เพื่อยับยั้ง ตัณหา

ส่วนใจ

 อาศัย บุญญา

โดยใช้วัตถุนั่นหละ

หรือสมบัติที่หา เอามาทำบุญ

สมบัติ ใช้พอประทัง

และสั่งสมบุญ

เป็นวิบัติ ถ้าคุณ

กักตุน ใช้จ่าย อย่างไร้สติ

เป็นอันตราย ต่อชีวิต

ถ้าไม่พินิจ ให้ดี

จึงยากเหลือที่ การเป็นคนดี

รักษาตน ให้พ้นอบาย

;;;;;;;;;;