ตนเป็นที่พึ่งตน (คนหยุดใจ) :: ตนเป็นที่พึ่งของตน คือคนหยุดใจ หยุดไว้ที่ไหน หยุดใจ ไว้ในตน

ตนเป็นที่พึ่งตน
(คนหยุดใจ)

ตนเป็นที่พึ่งของตน

คือคนหยุดใจ 

หยุดไว้ที่ไหน

หยุดใจ ไว้ในตน

หยุดไว้ข้างนอก ไม่ใช่

ไปอาศัยคนอื่นสิ่งอื่น

แสวงหา ไขว่คว้า หน้าระรื่น

คนอื่นสิ่งอื่น อาศัย ได้ชั่วคราว

หยุดใจไว้ในตน คนไม่รู้

ว่าเป็นอู่ ความสุขความสำเร็จ

จิตสว่างจ้า เกิดปัญญา กลเม็ด

สุขสำเร็จ ได้ง่ายๆ

ใจมีอานุภาพ มีอำนาจ

เป็นธรรมชาติ ยิ่งใหญ่

พญามาร อาจหาญ ซ่อนไว้

กลัวหลาย กลัวมนุษย์ใจใสรู้

จึงสร้างข่าย ใยเหนียว กามคุณ

ลงทุน ปิดกั้นมนุษย์
ให้ลุ่มหลงโลกธรรม สุดสุด
เป็นมนุษย์ ลืมตนลืมตัว

แปลกนัก เราไม่รักตน
ใจดิ้นรน อยู่แต่ภายนอก
ไม่ยอมเข้าบ้าน คล้ายกัน คนนอกคอก
ได้แต่ออก วิ่งรอกเที่ยว

ไม่แลเหลียว บิดามารดา
ไม่ยอมกลับมา หาพ่อแม่
สุขในครอบครัว สุขในตัว สุขแท้
อ้อมอกพ่อแม่ พระรัตนตรัย

อยู่ข้างใน จึงใช่อัตตา
ข้างนอกนั้นหนา อนัตตา ทั้งนั้น
พึ่งได้ชั่วคราว คนเขลา รู้ไม่ทัน
จบกัน ตายเปล่า

พระรัตนตรัย ใช่ที่พึ่งแท้
เป็นอัตตาแน่ อมตะ
มีอานุภาพ คอยกำกับ รักษา
จึงสุขสมปราถนา ทุกประการ

;;;;;;;;;;