จนก็ช่าง
(ขอสร้างทานบารมี)
คือ๑วัน มี๒๔ชั่วโมง
ใครตกต่ำ หรือนำโด่ง
สูเจ้าจง ใช้เอาเถิด
ไปสู่ทิศ ที่เจริญ
เพียงแต่อย่ามัวเพลิน
จงเมิน เหยื่อมาร
เหล่ามนุษย์ครวญคร่ำ คำนึงหา
หอมหวล ชวนสนุกสนาน เฮฮา
ช่างไม่รู้สา พากันกินเหยื่อมาร
จำต้อง ละตัณหาทะยานอยาก
ละยากยิ่งนัก
เหมือนวัวควายจมปลัก โคลนดูด
หรือหมู่หนอน สุขล้ำ ในส้วม
เป็นไปไม่ได้ จะให้สำรวม
เอาศีลสรวม เป็นไปไม่ได้
คือเดินห่าง ทางอกุศล
เดินห่าง ชีวิตมืดมน
เดินตามถนน พระอริยะ
คือทำจริงทำจัง การทำมาหากิน
เหมือนไก่กา หมดเวลาสื้น
ดิ้นรนหากิน กระเสือกกระสน
ทำเวลาให้สิ้น ไม่ได้เดินทาง
ต้องตัดใจ มีศรัทธาใหญ่ เอาทานตั้ง
จะจนก็ช่าง สร้างทานบารมี
แต่ก็ยังไม่พออยาก
มีมากยิ่งอยากมาก
สุดจัก เยียวยา
กามตัณหา ติดใจในกามคุณห้า
ติดใจในสภาวของตน ภวตัณหา
วิภวตัณหา ไม่ชอบใจในภาวของตน
ห่วงหลัง ห่วงหน้า
ลุ่มหลงมัวเมา เป็นบ้า
เหมือนปลาคุ้นน้ำ
ดูไม่จืด เป็นบ้า กล้าทำผิด
เอาทุกท่า บ้าบิ่น อำมหิต
จึงจะช่วยได้
เหมือนองคุลีมาล นั่นไง
พระพุทธองค์ไท้ อานุภาพใหญ่ ให้สติ
;;;;;;;;;;
Very good story krub.
ตอบลบSadhu...