สุขสมปราถนา
(แสวงหาสติสบายสม่ำเสมอสังเกต)
สติขาดไม่ได้ ยิ่งกว่าตายนัก
ดังนั้นจงพิทักษ์
รักษาสติ ยิ่งกว่าชีวีตน
ไม่มัวเมาลุ่มหลงภายนอก
ไม่เป็นคนนอกคอก
ลวงหลอกผู้คน
ต้องวิ่ง หาสิ่งพอใจตน
หนีความเบื่อหน่ายซึมเซ็งให้พ้น
จึงดิ้นรนออกไป
ความฉลาด หดหาย
มีความกระวนกระวาย
ติดใจในรส กามคุณ
จึงมีคุณสุดประมาณ
รักษาใจ มิให้พลุ่งพล่าน
ไม่ร้อนร่าน ให้อยู่นิ่งๆในตัว
ตรึกนั่นแหละ คือนึกเบาๆ
แตะพอเลาๆ
พอใจเอา เป็นใช้ได้
ที่เข้ามาข่ม มาขู่ใจ
จะมืดหรือสว่างอย่างไร
ให้ ตรึกและแตะ
หรืออารมณ์ใคร่ โลภหลง
เอาความรู้สึก ตรึกแตะลง
ใจของเราจะโปร่ง โล่งเบา
อันเป็นสัญญาณที่ ถูกต้อง
ต่อไป เพียงประคับประคอง
ให้ใจไม่เป็นสอง แต่เป็นหนึ่ง
แต่ยากเหลือที่ จะดีตลอด
ด้วยสติ ยังไม่ดีปลอด
มีความอยากสอด เข้ามาวุ่น
ใจเริ่มกระอักกระอ่วน
ตึงเครียด ไม่ม่วน
ใจเรรวน ฟุ้งซ่าน รำคาญใจ
เข้าออกเข้าออก นับครั้งไม่ได้
สม่ำเสมอเข้าไว้
อย่าทิ้งไปก็แล้วกัน
มิฉนั้น มันจะยืดยาวออกไป
เหมือนกับสีไฟ
ไฟจะลุกไหม้ได้ ต้องไม่ขาดตอน
สุดสำคัญอีกอันที่ขาดไม่ได้
มิฉนั้น มันไปไม่รอด
นั่นคือรู้จักสังเกต หาเหตุไปตลอด
เหตุให้อารมณ์ปลอด สงบสบาย
อย่าดันทุรัง ซังกะตาย
อย่าเสียดาย ให้เริ่มต้นใหม่
หาอารมณ์สบาย ไม่มีสาย
เอาสบายเป็นหลัก ประสพการณ์เป็นรอง
ถ้าใจเรา รัก เคารพ บูชา
ดังนั้นไม่อาจทิ้งทานศีลภาวนา
และใช้ชีวา สามน้อยหนึ่งมาก
;;;;;;;;;;
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น