ชนะตน (ชนะโลก) ชนะตนนั่นแหละ เป็นดี ที่สุด ของชัยชนะ ชนะพาลภายใน สุขสมปราถนา ได้ชื่อว่า ชนะโลก

ชนะตน
(ชนะโลก)

ชนะตนนั่นแหละ เป็นดี

ที่สุด ของชัยชนะ

ชนะพาลภายใน สุขสมปราถนา

ได้ชื่อว่า ชนะโลก

ได้ยินว่าตนแล ฝึกได้ยาก

ต้องรู้จัก ขันติ ความอดทน

เอาชนะ กิเลสในตน

 ยากเหลือล้น ออกจากปลักตัณหา

ตนที่ฝึกดีแล้ว เป็นแสงสว่างของบุรุษ

เป็นมนุษย์ ผู้หลุด จากโลกโลกีย์

เข้าสู่เส้นทางธรรม สงบสันติ

หนี กฎแห่งกรรม คุกประหาร

ตนแล เป็นที่พึ่งของตน

บุญกุศล คือตัวตนอัตตา

ส่วนบาป  ต่ำช้า

เป็นอนัตตา ไม่ใช่ตัวตน

ตนเทียว เป็นคติของตน

เราทุกคน มีทางเดินเฉพาะ

ไม่มีใครช่วยใครได้ ไม่อาจขอ

บุญเท่านั้นหนอ เพื่อนแท้

ตนแล เป็นที่รักยิ่ง

ทำดีทุกสิ่ง ก็เพื่อตน

ทำดีได้ดี ได้บุญกุศล

ทำดีให้คน แต่ตนได้

ความรักอื่น เสมอด้วยตนไม่มี

ตนในที่นี้ คือบุญ

เหมือนมารดา ติดตามค้ำจุน

เกื้อหนุน ไม่มีเบื่อหน่าย

;;;;;;;;;;

ตนแท้ (ได้แก่บุญ) ตนแล เป็นที่พึ่งของตนแท้ ตนนั้นพึ่งได้แน่ ได้แก่บุญ บุญเป็นอัตตา อุ้มชู เกื้อกูล ติดตามหนุน ไม่ห่าง ดังเป็นเงา

 ตนแท้
(ได้แก่บุญ)

ตนแล เป็นที่พึ่งของตนแท้

ตนนั้นพึ่งได้แน่ ได้แก่บุญ

บุญเป็นอัตตา อุ้มชู เกื้อกูล

ติดตามหนุน ไม่ห่าง ดังเป็นเงา

ตนเทียว เป็นคติของตน
อย่าสับสน ไปทางบาปหยาบช้า
ลาภยศสรรเสริญสุข ทางโลกา
ไม่นานช้า ก็จะจากเราไป

ตนแล เป็นที่รักยิ่ง
ไม่ยอมทิ้ง ติดตามเรา เหมือนเงาตามตัว
บุญให้สุขสมปราถนา หายเมามัว
ส่วนบาปชั่ว เป็นศัตรูล้างผลาญ

ความรัก เสมอด้วยตน ไม่มี
เหมือนมารดาที่ มีรักแท้ ให้แก่บุตร
ยอมตาย ป้องกันภัยให้ สุดสุด
บุญเป็นประดุจ มารดา

ตนทำบาปเอง ย่อมเศร้าหมองเอง
เก่งแสนเก่ง แค่ไหน หนีไปไม่พ้น
ไม่มีที่หลบบาป ยกเว้นภายในตน
เพียงเป็นคน..มีสติ ก็หนีบาปได้

ตนไม่ทำบาปเอง ย่อมหมดจดเอง
แม้เก่งแสนเก่ง ก็ทำแทนไม่ได้
บุญบาป เป็นของเฉพาะตน ไม่ทั่วไป
ใครทำใครได้ ทำดีได้ดีทำชั่วได้ชั่ว

คนส่วนมาก รู้จักแต่ประโยชน์ตน
ด้วยกิเลสตัณหาข้น จึงเป็นคนไม่สะอาด
ไม่รู้จักแสวงบุญสร้างบารมี เข้าวัด
 ทำพระนิพพานให้แจ้ง ไม่ขาด กรณียกิจ

;;;;;;;;;;

ตนเป็นที่พึ่งของตน (คนมีสิ่งศักดิ์สิทธิ์) สิ่งศักดิ์สิทธิ์ มีฤทธิ์ เป็นที่พึ่งพา พระผู้บรรลุธรรมาภิสมัย ศักดิ์สิทธิ์ คนทั้งหลาย ใฝ่หา ผู้เลิศฤทธิ์ ขอพรอันศักดิ์สิทธิ์ ชีวิตเจริญ

ตนเป็นที่พึ่งของตน
(คนมีสิ่งศักดิ์สิทธิ์)

สิ่งศักดิ์สิทธิ์ มีฤทธิ์ เป็นที่พึ่งพา

พระผู้บรรลุธรรมาภิสมัย ศักดิ์สิทธิ์

คนทั้งหลาย ใฝ่หา ผู้เลิศฤทธิ์

ขอพรอันศักดิ์สิทธิ์ ชีวิตเจริญ

พระสัมมาฯ ตรัสว่า ตนเป็นที่พึ่ง
แต่คน ก็ยังขอถึง สิ่งศักดิ์สิทธิ์
อันคล้าย พระอาทิตย์
ส่องรัศมีอยู่เป็นนิจ ไม่ว่างเว้น

 การพึ่งสิ่งศักดิ์สิทธิ์ เป็นกิจของเรา
สำคัญที่เจ้า เอาแต่ร้องขอ
เหมือนคนตกน้ำ ได้แต่ทำมืองอ
ขอแล้วขอ ไม่ยอมจับเชือก

ตนเป็นที่พึ่งของตน กิจที่คนขอพึงทำ
เลิศล้ำ ฝึกตน อดทนอดกลั้น
ตนเป็นที่พึ่งของตน ที่แท้นั้น
อย่าหลงมัน มีก็สักแต่มี สิ่งภายนอก

การพึ่งตน คนมีภาชนะดี รองน้ำฝน
ดีล้น เป็นภาชนะ ปากกว้าง
บำเพ็ญทานบารมี สุดกำลัง
ยิ่งให้ก็ยิ่งกว้าง อย่างแม่น้ำ

มีภาชนะปากกว้าง ยังไม่พอ
ต่อด้วย ไม่รั่วไม่ร้าว คงทนสะอาด
นั่นคือ ฝึกตนมีศีล ไม่ขาด
มีมารยาท หยดย้อย สอยใจคน

มีภาชนะดี อย่างนี้ ก็ยังม่พอ
ยังมีต่อ คือ ตั้งหงาย ไว้นิ่งๆ
นั่นคือภาวนาเจริญสติ ได้ปีติจริงๆ
สุขอย่างยิ่ง เกิดศรัทธา ปสาทะ

การเจริญสตินี้เลิศ เกิดปัญญา
ใจไม่มืดหนา เห็นทางเจริญ
เป็นสัมมาทิฏฐิ อดกลั้น ความเพลิน
จึงได้เดินทางถูก ทานศีลภาวนา

;;;;;;;;;;

ชีวิตพลิกผันได้ไม่ยาก (ถ้าหากเรียนรู้) :: ชีวิตพลิกผันได้ คนทั้งหลายไม่รู้ ได้แต่หลับหู หลับตา หากินกันไป แล้วก็ สืบพันธุ์ กินนอน ถ่าย ซึ่งไม่ต่างอะไร กับสัตว์สี่เท้า

ชีวิตพลิกผันได้ไม่ยาก
(ถ้าหากเรียนรู้)

ชีวิตพลิกผันได้ คนทั้งหลายไม่รู้

ได้แต่หลับหู หลับตา หากินกันไป

แล้วก็ สืบพันธุ์ กินนอน ถ่าย

ซึ่งไม่ต่างอะไร กับสัตว์สี่เท้า

มีปัญญา จึงมาเป็นมนุษย์ได้

แต่น่าเสียดาย ปัญญาหาย ด้วยตัณหา

ดื้อด้าน ดื้อดึง น่าเวทนา

บอกว่าชีวิต พลิกผันได้หนา ทำหน้าเฉย

ลองคิดดู ก็จะรู้เอง

คนเสงเครงหรือไม่ ก็รวยได้ทั้งนั้น

คนดีคนร้าย ก็พอๆกัน

รวยได้ทั้งนั้น แล้วฉันจะไปทางไหน

  รวยหรือจนนี้ ไม่ได้อยู่ที่ปัจจุบัน

 นี่แหละท่าน แล้วมันอยู่ที่ไหน
แล้วเราจะเชื่อใคร
จงปลงใจ เชื่อได้ แต่ในพระพุทธเจ้า

ตนเป็นที่พึ่งของตน พระองค์ตรัส
ให้ยืนหยัด สู้ชีวิต
มีความอดทน รักษาความดี สุดจิต
สละชีวิต ไม่ยอมทุจริต ผิดศีลธรรม

ยากที่ใครๆจะทำได้ ถ้าไม่มีศรัทธา
มีกัลยาณมิตรรักษา จึงจะได้
ผู้อ่อนหัด จึงควรเข้าวัด พึ่งไท้
มีครูดี ให้กำลังใจ สู้ชีวิต

กัลยาณมิตรที่ยิ่งใหญ่ ไม่ใช่ใครอื่น
ทั้งหมื่นโลกธาตุ หาไม่ได้
นั่นก็คือ พระธรรมกายในตัว นั่นไง
เข้าถึงได้ จึงรู้ว่าใช่ นี่ไงตัวเรา

โดยสรุป นั่งสมาธิ เป็นวิธีพลิกชีวิต
ทำจิต ให้นิ่งให้ใส ให้สว่าง
เดินทางภายใน เรื่อยไป กลางของกลาง
ทางสว่าง ทางสุข สมปราถนา

 หลวงพ่อฯท่านชี้
ชีวิตนี้  สร้างบารมี ชีวีจะพลิกผัน
สร้างบารมีไม่ยาก ถ้ารู้จักบ่มบุญเท่านั้น
 ได้บุญอนันต์ แม้ทำบุญนั้น เล็กน้อย 

นั่นคือนั่งสมาธิ กระทั่งใจนี้ใสสว่าง
ศรัทธาประดัง ปีติล้น ท่วมท้นใจ
ทำบุญเล็กน้อย แต่ไม่ด้อย ได้บารมีใหญ่
ชีวิตพลิกผันได้ ในบัดดล

ตัวอย่างที่เห็นได้
เช่นคุณยายฯ และหลวงพ่อฯ
ชีวิตพลิกผัน เหมือนฝัน กลางวันน้อ
ชีวิตคุณยายฯหลวงพ่อฯ ช่างเป็นไปได้

จากคนธรรมดา สามัญ
เหมือนเราท่านทั้งหลาย
แต่ท่านมีอย่างหนึ่ง ซึ่งเราทำไม่ได้
คือท่านฝึกสมาธิ แบบไม่ได้ ตายเหอะ

ปกติ ใจเรานี้มีอานุภาพ
พอมีกิเลสกำกับ อานุภาพหายวับ ฉับพลัน
เรานี้คุ้นแสนคุ้น อยู่กับมัน
มีนิสัยดื้อดึงดื้อด้าน ปานกระบือ

;;;;;;;;;

ตนเป็นที่พึ่งตน (คนหยุดใจ) :: ตนเป็นที่พึ่งของตน คือคนหยุดใจ หยุดไว้ที่ไหน หยุดใจ ไว้ในตน

ตนเป็นที่พึ่งตน
(คนหยุดใจ)

ตนเป็นที่พึ่งของตน

คือคนหยุดใจ 

หยุดไว้ที่ไหน

หยุดใจ ไว้ในตน

หยุดไว้ข้างนอก ไม่ใช่

ไปอาศัยคนอื่นสิ่งอื่น

แสวงหา ไขว่คว้า หน้าระรื่น

คนอื่นสิ่งอื่น อาศัย ได้ชั่วคราว

หยุดใจไว้ในตน คนไม่รู้

ว่าเป็นอู่ ความสุขความสำเร็จ

จิตสว่างจ้า เกิดปัญญา กลเม็ด

สุขสำเร็จ ได้ง่ายๆ

ใจมีอานุภาพ มีอำนาจ

เป็นธรรมชาติ ยิ่งใหญ่

พญามาร อาจหาญ ซ่อนไว้

กลัวหลาย กลัวมนุษย์ใจใสรู้

จึงสร้างข่าย ใยเหนียว กามคุณ

ลงทุน ปิดกั้นมนุษย์
ให้ลุ่มหลงโลกธรรม สุดสุด
เป็นมนุษย์ ลืมตนลืมตัว

แปลกนัก เราไม่รักตน
ใจดิ้นรน อยู่แต่ภายนอก
ไม่ยอมเข้าบ้าน คล้ายกัน คนนอกคอก
ได้แต่ออก วิ่งรอกเที่ยว

ไม่แลเหลียว บิดามารดา
ไม่ยอมกลับมา หาพ่อแม่
สุขในครอบครัว สุขในตัว สุขแท้
อ้อมอกพ่อแม่ พระรัตนตรัย

อยู่ข้างใน จึงใช่อัตตา
ข้างนอกนั้นหนา อนัตตา ทั้งนั้น
พึ่งได้ชั่วคราว คนเขลา รู้ไม่ทัน
จบกัน ตายเปล่า

พระรัตนตรัย ใช่ที่พึ่งแท้
เป็นอัตตาแน่ อมตะ
มีอานุภาพ คอยกำกับ รักษา
จึงสุขสมปราถนา ทุกประการ

;;;;;;;;;;