ตนเป็นที่พึ่งของตน (คนมีสิ่งศักดิ์สิทธิ์) สิ่งศักดิ์สิทธิ์ มีฤทธิ์ เป็นที่พึ่งพา พระผู้บรรลุธรรมาภิสมัย ศักดิ์สิทธิ์ คนทั้งหลาย ใฝ่หา ผู้เลิศฤทธิ์ ขอพรอันศักดิ์สิทธิ์ ชีวิตเจริญ

ตนเป็นที่พึ่งของตน
(คนมีสิ่งศักดิ์สิทธิ์)

สิ่งศักดิ์สิทธิ์ มีฤทธิ์ เป็นที่พึ่งพา

พระผู้บรรลุธรรมาภิสมัย ศักดิ์สิทธิ์

คนทั้งหลาย ใฝ่หา ผู้เลิศฤทธิ์

ขอพรอันศักดิ์สิทธิ์ ชีวิตเจริญ

พระสัมมาฯ ตรัสว่า ตนเป็นที่พึ่ง
แต่คน ก็ยังขอถึง สิ่งศักดิ์สิทธิ์
อันคล้าย พระอาทิตย์
ส่องรัศมีอยู่เป็นนิจ ไม่ว่างเว้น

 การพึ่งสิ่งศักดิ์สิทธิ์ เป็นกิจของเรา
สำคัญที่เจ้า เอาแต่ร้องขอ
เหมือนคนตกน้ำ ได้แต่ทำมืองอ
ขอแล้วขอ ไม่ยอมจับเชือก

ตนเป็นที่พึ่งของตน กิจที่คนขอพึงทำ
เลิศล้ำ ฝึกตน อดทนอดกลั้น
ตนเป็นที่พึ่งของตน ที่แท้นั้น
อย่าหลงมัน มีก็สักแต่มี สิ่งภายนอก

การพึ่งตน คนมีภาชนะดี รองน้ำฝน
ดีล้น เป็นภาชนะ ปากกว้าง
บำเพ็ญทานบารมี สุดกำลัง
ยิ่งให้ก็ยิ่งกว้าง อย่างแม่น้ำ

มีภาชนะปากกว้าง ยังไม่พอ
ต่อด้วย ไม่รั่วไม่ร้าว คงทนสะอาด
นั่นคือ ฝึกตนมีศีล ไม่ขาด
มีมารยาท หยดย้อย สอยใจคน

มีภาชนะดี อย่างนี้ ก็ยังม่พอ
ยังมีต่อ คือ ตั้งหงาย ไว้นิ่งๆ
นั่นคือภาวนาเจริญสติ ได้ปีติจริงๆ
สุขอย่างยิ่ง เกิดศรัทธา ปสาทะ

การเจริญสตินี้เลิศ เกิดปัญญา
ใจไม่มืดหนา เห็นทางเจริญ
เป็นสัมมาทิฏฐิ อดกลั้น ความเพลิน
จึงได้เดินทางถูก ทานศีลภาวนา

;;;;;;;;;;