วันอาทิตย์ที่ 8 พฤษภาคม พ.ศ. 2565

ผู้ฝึกตน (คนประเสริฐ) บุคคล ไม่ควรลืมตน ลีมตัว ไม่เมามัว ลาภ ยศ สรรเสริญ สุข ลืมสติ หลงโลกีย์ ไม่พ้นทุกข์ รักสนุก ทุกข์ถนัด อ่อนหัดเหลือเกิน

 ผู้ฝึกตน
(คนประเสริฐ)


บุคคล ไม่ควรลืมตน ลีมตัว
ไม่เมามัว ลาภ ยศ สรรเสริญ สุข
ลืมสติ หลงโลกีย์ ไม่พ้นทุกข์
รักสนุก ทุกข์ถนัด อ่อนหัดเหลือเกิน

ตนนั่นแหละ เป็นที่รักยิ่ง กว่าสิ่งใด
ตนจริงไซร้ พระรัตนตรัย ในตัว
พระธรรมกายแก้วใส ไม่หมองมัว
เข้าถึงตัว..ให้ได้ เป้าหมายชีวิต

ผู้ประพฤติดี ฝึกตน ฝึกฝนเป็นนิจ
เป็นบัณฑิต เลิศล้ำ ความกตัญญู
มีสติปัญญา มีศรัทธา กว่าทุกผู้
มีสติอยู่..ภายในตน หนีพ้นตัณหา

ตนนั่นหละ เป็นที่พึ่งพาแห่งตน
การทำความดี ทุกคน ต้องทำเอง
ทำให้กันไม่ได้ แม้จะเก่งแสนเก่ง
ได้แต่เชียร์เท่านั้นเอง อย่าไปเล็งหาใคร

ชนะตน นั่นแหละดี เป็นที่สุด
ทำใจให้หยุด เป็นที่สุดแห่งบุญ
บุญมาปัญหาหมด 
บุญลดปัญหามาวุ่น
เร่งลุ้น สร้างบารมี หนีวัฏฏะ

เตรียมตนให้ดี ก่อนที่ จะได้สมปราถนา
ระวังไว้หนา อะไรที่ได้มา..ง่ายๆ
อย่าเป็นปลาหลงเหยื่อ มีแต่ตาย
ตัณหา พาตาลาย คนไร้สติ

รู้จักตน เป็นคนเช่นไร ไม่ธรรมดา
คนทั่วไปนั่นหนา รู้จักแต่ว่าคนอื่น
ความไม่ดีของตน ซ่อนไว้ ใต้พื้น
ส่วนของคนอื่น เพียงน้อย คอยตีแผ่

ผู้ฝึกตนประเสริฐสุด เหนือมนุษย์มนา
ขจัดกิเลสะ ในตน คนประเสริฐ
เป็นคนเทวดา ที่ทุกคนเทิด
คนประเสริฐ เกิดมา เพื่อมหาชน

;;;;;;;;;;

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น