คนนิสัยดี (คนมีบุญ) คนนิสัยดี มีเสน่ห์ น่าชิดใกล้ คนทั้งหลาย ชอบใจ เข้าไปหา ของกินของใช้ สุขใจ ได้นำมา มีจิตเสน่หา สุขอุรา ที่ได้ให้

 คนนิสัยดี
(คนมีบุญ)

คนนิสัยดี มีเสน่ห์ น่าชิดใกล้

คนทั้งหลาย ชอบใจ เข้าไปหา

ของกินของใช้ สุขใจ ได้นำมา

มีจิตเสน่หา สุขอุรา ที่ได้ให้

คนนิสัยดีใจกว้าง ไม่อ้างว๊างว้าเหว่
ต่างจากคนเสเพล คบเพื่อนชั่ว
อยู่คนเดียวไม่ได้ ต้องออกไปมั่ว
เห็นแก่ตัว ใจแคบ

คนใจกว้าง อย่าง พระโพธิสัตว์
ไม่ขาด แสวงบุญ สร้างบารมี
เพื่อสรรพสัตว์ หมู่ญาติ บรรดามี
สละชีวี เข้าปกป้อง ผองภัย

คนนิสัยดี มีใจสูงใจใส ใจเย็น
ใครเห็น เป็นยกมือไหว้
ด้วยบุคคลิก เป็นผู้หลักผู้ใหญ่
ได้เข้าใกล้ สุขใจ คลายอารมณ์

 ส่วนคนใจต่ำ ใจดำใจร้าย
เห็นใครๆ ก็ขวางหูขวางตาไปหมด
ชอบคิดร้าย ว่าร้าย ทำร้าย น่าสลด
ขี้โกรธ ขี้บ่น ทนคนไม่ได้

ใจสูงด้วยศีล สำรวมกายวาจา
รักษาศีลา กายวาจาเรียบร้อย
มารยาทงาม หยดย้อย
คนใหญ่น้อย ถูกสอยใจ

คนนิสัยดี มีใจเป็นสุข สงบสว่าง
ไม่อ้างว๊าง สุขหลาย ใจสันโดษ
ใจหมดตัณหา ปราโมทย์
 ดับโกรธ ด้วยจิตเมตตา มหานิยม 

คนนิสัยดี เป็นคนมีบุญ
ทำจนคุ้น ทานศีลภาวนา
เป็นคนเข้าวัด ฝึกหัดตน สุดชีวา
ด้วยรู้ว่า ชีวา เป็นของน้อย

;;;;;;;;;;