ฝึกตนได้ (ใช่คนประเสริฐสุด) ฝึกตนประเสริฐสุดในมนุษย์ทั้งหลาย พระจอมไตรได้ตรัส อย่างชัดเจน ฝึกตน คือฝึกใจ ให้เป็น หมดทุกข์เข็ญ เป็นมนุสสเทโว

 ฝึกตนได้
(ใช่คนประเสริฐสุด)

ฝึกตนประเสริฐสุด ในมนุษย์ทั้งหลาย
พระจอมไตร..ได้ตรัส อย่างชัดเจน
ฝึกตน คือฝึกใจ ให้เป็น
หมดทุกข์เข็ญ เป็นมนุสสเทโว

บัณฑิต คือผู้ฝึกตน คนฝึกใจ
มีสัจจะ จริงใจต่อตน ทนทำดี
ตั้งปณิธาน มุ่งมั่น สุดชีวี
แสวงบุญสร้างบารมี ทำพระนิพพานให้แจ้ง

มีทมะ ข่มตน ทนกิเลสตัณหา
ตลอดเวลา รักษาใจ ไว้ในตน
มีใจเป็นสุข หมดทุกข์ทน
พ้นจากวังวน เวียนว่าย

มีขันติอดกลั้น ฝ่าฟันอุปสรรค
มีใจไม่ออกจาก..ตน อดทนไว้
เกิดมาสร้างบารมี จะได้บารมีใหญ่
ปราบมารร้าย ตัณหาอุปาทาน

มีจาคะ สละกิเลสตัณหาหลุด
สิ้นสุด..กรรมเวร เป็นอิสระ
หนีพ้นกฎแห่งกรรม และกฎไตรลักษณ์
เข้าสู่ทางพระ ทางอริยะ เอกายนมรรค

ปุถุชนคนทั่วไป ไม่ฝึกตน
กระหายล้น ลาภยศสรรเสริญสุข
เหมือนปลาอยู่ในน้ำ ดำผุดสนุก
ทุกข์สุข ไม่ใส่ใจ ตายก็ธรรมดา

เกิดแก่เจ็บตายนั้น มันไม่ธรรมดา
มีที่มา เราไม่ใช่ไก่กา จะมาเฉย
รู้แล้วไม่แก้ไข ใช่ สุดโง่เลย
รักสะเบย ฝึกตน ทนกิเลสตัณหา

;;;;;;;;;;