พุทธภาษิต
(สะกิดปัญญา)
ไม่ควรพร่าประโยชน์ตน เพื่อคนอื่นนัก
ควรรู้จัก เสียสละ แต่ไม่บ้าบิ่น
ประโยชน์ตน ประโยชน์ชนพร้อม ไม่ราคิน
ใช้บุญตัดสิน สิ้นดี ถ้าไม่มีบุญ
จริงหรือเท็จยังไง ต้นเหตุใหญ่ ตนย่อมรู้
เถียงข้างๆคูๆ หยุดบาปไม่อยู่ดอก
ตกนรกหมกไหม้ เกิดใหม่ เป็นวอก
เป็นคนไม่ได้ดอก เป็นวอกหลอกคน
ฝึกตนได้ ควรไป ฝึกคนอื่นด้วย
จึงจะสวย สูงส่ง สง่างาม
ถ้าไม่เช่นนั้น เหมือนกันกับเมื่อยาม
ตะวันงาม แต่ไม่งาม ด้วยเมฆหนา
จงถอนตนขึ้นจากหล่ม เหมือนช้าง อย่างนั้น
ตั้งสติมั่น ออกจากมัน ตัณหา
เป็นปลักกิเลส ยากหลาย จะเลิกลา
เอาตัวอย่างช้าง อย่างว่า ต้องถอนตน
ตำหนิตนได้เป็นดี และเต็มที่ แก้ไขตน
ดีเลิศล้น ชนะตน ซึ่งยากยิ่ง
ชนะตน คือคนเหนือโลก จริงๆ
ตัณหา ไม่อาจสิง เป็นคนจริงศักดิ์สิทธิ์
ได้ยินมาว่า ตัวเรานั่นหนา ฝึกได้ยาก
คนส่วนมาก รู้จักแต่สอนคนอื่น
ความไม่ดีของตน งำเก็บไว้ใต้พื้น
ส่วนของคนอื่น เพียงนิดเดียว เที่ยวขยาย
ถ้ารู้ว่าตนนั้นเป็นที่รัก ก็ควรจักทำตนดี
ไม่ให้ใครตำหนิ และผิดหวัง
โดยเฉพาะพ่อแม่ ควรระวัง
คนอกตัญญูนั้น เป็นตัวอย่าง ที่ดี
;;;;;;;;;;
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น