บุญเท่านั้น
(เป็นอัตตา มีตัวเป็นตน)
ส่วนบาป เป็นอนัตตา เป็นศัตรู
ตามชิงสุข ก่อทุกข์ ให้ชีวิต
กิเลสกรรมวิบาก วัฏฏจักร อำมหิต
ตามล่าตามล้างชีวิต ลิขิตมาร
ทุกสิ่งอัน บนโลกโลกีย์ ที่จับต้องได้
เหมือนฝันไป ไม่มีตัว ไม่เป็นตน
ตื่นขึ้นมา ยังโหยหา อย่างน่าฉงน
นี่หละคือกล ของกิเลสมาร ตัณหา
เมื่อเราตาย สมบัติทั้งหลาย ไม่ไปด้วย
เหมือนมีภรรยา ยังสาวยังสวย ตอนแก่
เมื่อเราตาย ไม่อาลัยเราแน่
คนแก่..สุดช้ำ ระกำทรวง
เศรษฐีใจร้าย ตอนใกล้ตาย ค่อยรู้สึกตัว
ความกลัว เข้าจับใจ กลัวหลาย อบายภูมิ
เห็นนิมิตรร้าย ทุรนทุราย ร้อนรุ่ม
ไฟนรกสุม ร้อนรุ่ม ตอนใกล้ตาย
คนทั้งหลาย น้อยนัก ที่รู้จักแสวงบุญ
และเร่งลุ้น สร้างบารมี
ดังนั้นคนทั้งหลาย เกือบทั้งสิ้นนี้
ไม่อาจหนี คุกประหาร สังสารวัตร
พระพุทธองค์ ทรงตรัสว่า
น้อยนักหนา เท่ากับว่า สองเขาโค
ไปสู่สวรรค์ บรมสุขโข
นอกนั้น เท่าขนโคมากมาย ไปอบายภูมิ
คนเข้าวัดได้ รู้ไหม มหัศจรรย์
เป็นคนประหลาด จะว่าอย่างนั้น ก็ใช่
เหมือนเทวดา ลงมาสู่ดิน น่ากราบไหว้
คนต่างกันได้ ด้วยบุญญาบารมี
;;;;;;;;;;
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น