ตัณหาตัวร้าย
(พาให้ลืมตายลืมตน)
บุคคล ไม่ควรลืมตายลืมตัว
เมามัว ประมาท ขาดสติ
คบคนภัย คนพาล กาลี
สุรานารี พาชี กีฬาบัตร
ลืมตน คือคนลืมตัว
ใจล่องลอยไปทั่ว สติขาด
อยู่กับคนสัตว์สิ่งของ ไม่สะอาด
เป็นพาลชาติ เป็นทาส ตัณหา
อยู่ในกระแสกรรมวิบาก จมปลักอยู่
ไม่รู้ตัว เหมือนปลาเมามัว อยู่ในน้ำ
ดำผุด ดำว่ายวันยังค่ำ
ยากเหลือล้ำ นำขึ้นบก
การเปลี่ยนนิสัย นั้นใช่ สร้างบารมี
จำเป็นเหลือที่ เพื่อความอยู่ดีของเรา
เปลี่ยนภพภูมิ หนีวิบากกรรมเก่า
ใช้สติปัญญาของเรา เอาชนะตัณหา
เกิดเป็นมนุษย์นี้ โชคดีหลาย
ยังพอสอนได้ เวไนยสัตว์
เมื่อพบกัลยาณมิตร มีสิทธิ์ได้เข้าวัด
สุดคาด ชีวิตพลิกผัน ปานคนละคน
สุขจากตัณหา คล้ายกับว่า เกาตุ่มคัน
แต่มัน กลับคันมากขึ้น
ยิ่งเกายิ่งคัน ยิ่งมันยิ่งเกา เป็นผื่น
อารมณ์ร้าย ไม่แช่มชื่น อย่างเคย
คนทั่วไป อารมณ์ร้าย ลืมตายลืมตน
เป็นคน เหมือนไม่ใช่คน ปนสัตว์
นี่หละฤทธิ์ตัณหา อุปาทาน น่าอนาถ
สติขาด พาลชาติ แท้ๆ
เศรษฐีขี้เหนียว ที่ไม่แลเหลียวสังคม
ทุกข์ระทม เมื่อตอนใกล้ตาย
เหมือนคนแก่มีเมียสาว คราวลูกได้
ห่วงอาลัย สำนึกได้ ก็สายแล้ว
;;;;;;;;;;
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น