ทางธรรม
(ทางบุญอุปถัมภ์ ทางหนีวัฏฏะ)
ชีวิต คือการเดินทางธรรม
ทางบุญอุปถัมภ์ ทางหนีวัฏฏะ
มีสติสัมปชัญญะ
สันโดษสมถะ กิจวัตร
ทางเอกสายเดียว เอกายนมรรค
จงประจักษ์ ผ่านศูนย์กลางกาย
กฎแห่งกรรม กฎไตรลักษณ์ พ้นได้
ห่างไกล ตัณหา พญามาร
ที่พึ่งหนึ่งเดียว พระรัตนตรัย
ต้องผ่านศูนย์กลางกาย เท่านั้น
จะได้ เห็นแจ้ง พระนิพพาน
จึงสุดสำคัญ กายมนุษย์
พระนิพพาน ไม่ได้อยู่ที่ไหน
อยู่ใน ตัวเรานี้เอง
เป็นสัมมาสมาธิ หมู่มารเกรง
อย่าทำเป็นเก่ง บอกใครๆ ว่าไม่มี
ปุถุชน คนไม่ใส่ใจ เดินทาง
หยุดอยู่ท่ามกลาง กระแสกรรมวิบาก
ชีวิตถูกครอบงำ นำชัก
กิเลสกรรมวิบาก วัฏฏจักรมาร
มัวเมา ทำมาหากิน
ปิดหูตาสิ้น ไม่ได้ยินคำพระ
มีชีวิต ไม่ต่างกับไก่กา
ไม่รู้สา มีชีวาไหลลงต่ำ
ไล่จับพยับแดด เป็นชีวิต
มีจิตกระหาย ไม่มีอิ่ม
นั่นหละคือมัน ตัณหา เหมือนสนิม
กินไม่อิ่ม พอไม่เป็น
กิเลสกรรมวิบาก
ทำทุกอย่างประจักษ์ เหมือนจับได้
ไม่รู้อิ่ม มักมาก แล้วก็มลาย
สุขกระหาย แล้วตายไปอบายภูมิ
แสวงบุญ สร้างบารมี
มีชีวี ทำพระนิพพานให้แจ้ง
ไม่สู้ไม่หนี ทำดีเรื่อยไป ไม่ตะแบง
บารมีแรง ชนะโลก
ทางโลก ทางวิบัติ
ทรัพย์วิบัติ ทำชีวิตข้องขัด มีปัญหา
เป็นทรัพย์ มีตัณหาปนมา
จึงไม่สุขสมอุรา แต่ว่ายิ่งพร่อง
ทางธรรม ทางสมบัติ และชัยชนะ
ทางอริยะ ทางบุญ
ปุถุชน คนทั้งหลาย ไม่คุ้น
มัวแต่วุ่น ทำมาหากิน
;;;;;;;;;;
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น