บุญบาปเฉพาะตน
(จงอดทน แม้สุขหรือทุกข์)
ตนทำบาปเอง ย่อมเศร้าหมองเอง
ไม่มีคนเก่ง ทำให้คนอื่น
บุญบาปเฉพาะตัว ไม่อาจหยิบยื่น
เมื่อได้สุขหรือทุกข์ ขมขื่น จงขันติ
ตนไม่ทำบาปเอง ย่อมหมดจดเอง
กฎแห่งกรรม นั้นเจ๋ง แน่นอน
ได้ทุกข์หรือสุข ล้วนกรรมสะท้อน
พระท่านสอน ให้ขันติ มีสุขหรือทุกข์
มนุษย์ ผู้เห็นแก่ประโยชน์ตน
เป็นคน ไม่สะอาด
เป็นคนตระหนี่ ประมาท
เป็นธรรมชาติ ของคนบาป สกปรก
บัณฑิต ย่อมฝึกตน
ปุถุชน มัวเมาสนุกสนาน
บัณฑิต ฝึกสติ เป็นชีวัน
ด้วยชีวิตนั้น เป็นของน้อย
ผู้ประพฤติดี ย่อมฝึกตน
ฝึกฝนใจ ให้มีสติ
เป็นกรณียกิจ ในโลกนี้
หลังตาย ไม่อาจที่ทำได้
ผู้มีตนฝึกดีแล้ว ได้ที่พึ่ง ซึ่งได้ยาก
ตามพิทักษ์ รักษาในทุกภพชาติ
บุญเป็นอัตตา ส่วนบาป ร้ายกาจ
ตามพิฆาต ทุกชาติภพ
ผู้ใด รักษาตนได้
ตนนั้นใช่ คือบุญ
ย่อมตามรักษา สมบัติของคุณ
มีสุขสมบูรณ์ ทั้งภายในภายนอก
;;;;;;;;;;
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น