ศีลไม่บริสุทธิ์ (ประดุจทำทานด้วยของบูดเน่า) มีศีล คือคนใจใสใจสูง มีจิตมุ่ง ให้อภัย ไม่โกรธเกลียด เคียดขึ้งใคร ควบคุมวาจากาย ให้สงบสำรวม

 ศีลไม่บริสุทธิ์
(ประดุจทำทานด้วยของบูดเน่า)

มีศีล คือคนใจใสใจสูง

มีจิตมุ่ง ให้อภัย

ไม่โกรธเกลียด เคียดขึ้งใคร

ควบคุมวาจากาย ให้สงบสำรวม

คนใจสูง คือมนุษย์

รักษาความบริสุทธิ์ กายวาจา

ไม่เหมือนปุถุชน คนธรรมดา

ดื่มสุรา เป็นว่าเล่น

กายวาจาบริสุทธิ์ ไม่ธรรมดา

ท่านเปรียบว่า ภูเขาใหญ่ป่าใหญ่

เป็นต้นน้ำ หลั่งไหล

ธรรมชาติสดใส สวยงาม

ดังนั้น คนมีศีลอยู่ที่ใด

ธรรมชาติเกรงใจ ไม่ร้ายแรง

รวมทั้งหมู่ชน ไม่กำแหง

ร่วมแรงร่วมใจ สามัคคี

ผู้มีศีล น่าเลื่อมใส

ศัตรูร้าย และภัยธรรมชาติ สงบ

ผู้มีศีล ชนะ ไม่ต้องรบ

ศัตรูยอมสยบ แพ้ใจ

ภูเขาใหญ่ เต็มไปด้วยทรัพยากร

ผู้มีศีล มีทรัพย์มานอน เอง

ด้วยมีอริยทรัพย์ คือบุญ บานเบ่ง

บุญก็มาเอง จากพระนิพพาน

การทำทาน ต้องมีศีล

ขาดศีล ขาดความบริสุทธิ์

เหมือนทำทาน ด้วยของบูด

ความบริสุทธิ์ จึงสุดสำคัญ

;;;;;;;;;;