พิษสุดร้าย
(รู้ไว้ คือความโลภ)
ความโลภ ช่างน่าคิด เป็นยาพิษร้ายแรงที่สุด
องค์พระพุทธ ตรัสไว้ ไม่มีผิด
คนพาลโง่นัก ไม่รู้จัก ยาพิษ
แม้ทุจริต คอรัปชั่น มันยิ้มเฉย
แม้มีมาก ยิ่งอยากได้มาก ไม่รู้จักพอ
ใครขอ ก็ไม่ให้ ยิ่งอยากได้มากยิ่งขึ้น
ไม่คำนึงว่า จะทำลายสังคม และคนอื่น
ได้สมบัติทั้งโลกก็ไม่ชื่น ยังหน้ารื่นอยากได้อีก
ความโลภนี้มีพิษ ทำคนไม่รู้ผิด คิดแต่ได้
สติปัญญาถูกทำลาย กลายเป็นมิจฉาทิฏฐิ
เป็นศัตรูกับวัดกับพระ เป็นพาลาเต็มที่
ทำลายมหาชนประชาชี เพทภัยมีเต็มเมือง
ความโลภนี้ มีพิษร้าย มากมายกว่าโคหวิดนัก
โคหวิดนั้น คนยังรู้จัก ยังรู้ตัว
แต่ความโลภนี้ เป็นคนชั่ว แต่ไม่รู้ว่าตนชั่ว
แม้คนเกลียดกลัว แต่คนชั่ว ก็ยิ้มหัวได้
พิษความโลภ นำทุกข์โศก ข้ามภพชาติ
ได้ชีวิตน่าอนาถ ยากจนหม่นไหม้
จะสั่งสอนอย่างได ก็ไม่เชื่อ ด้วยปัญญาถูกทำลาย
จนกว่าจะได้ พบยอดกัลยาณมิตร จึงคิดได้
การอธิษฐานมากมาย ไม่ใช่ความโลภนะ
อธิษฐานแล้วได้บุญญา บารมี
อธิษฐานด้วยใจบริสุทธิ์ ใจหยุดเกิดมี
อธิษฐานบารมี ประดุจจีพีเอส
ทำบุญแล้วไม่อธิษฐาน ปานตำน้ำพริกละลายแม่น้ำ
บุญมีอานุภาพล้ำ อจินไตย
โดยเฉพาะ อธิษฐานที่จุดสำเร็จ กลางกาย
บุญหลั่งไหล บันดาลให้ สมปราถนา
การอธิษฐาน เป็นการตั้งผังชีวิต
เมื่อใจหยุดสนิท เกิดกำลังใจ จะไปให้ถึง
เป็นปณิธาน สร้างฝันทำความดี คนตลึง
เป็นฉันทะ เกิดอุตสาหะ คนทึ่ง ไม่ใช่ตัณหาพาโลภ
;;;;;;;;;;
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น