วันเสาร์ที่ 22 มกราคม พ.ศ. 2565

ความตระหนี่มหาภัย (ปัญหาทั้งหลายเป็นมัน):: ตัวเรานี้ มีตระหนี่ ติดตัวมาทุกคน เกิดปัญหาความจน ความไม่สมปราถนา ซึ่งต้องเวียนว่าย อยู่ในวัฏฏะ ถ้าตัดตระหนี่ได้ เท่านั้นหละ อยู่ในวัฎฎะก็สุขได้

ความตระหนี่มหาภัย
(ปัญหาทั้งหลายเป็นมัน)

ทำพระนิพพานให้แจ้งไม่ได้ ไม่อาจตะกายขึ้นฝั่ง
ถูกกระแสน้ำพัด โซเซซัง พาไป
กระแสกิเลสรุนแรง แย่งพื้นที่ใจ
ต้องทนให้ได้ โดยเฉพาะ ภัยกามคุณ
ตัดกระแสกามคุณ ต้องเร่งลุ้นทำทาน
ใจจะนุ่มนวลนาน ควรแก่งาน ขยันนัก
ใจสันโดษสมถะ อยู่ง่ายกินง่าย อีกต่างหาก
โอบอ้อมอารียิ่งนัก และรักการกุศล
ความตระหนี่ ถูกบี้ แตกกระจาย
ทำลายวิบัติ ที่บังอาจขวาง ทางสายสมบัติ
ความตระหนี่นี้เอง ทำให้เราข้องขัด
ที่ไม่อาจ สุขสมมาด ปราถนา
ตัวเรานี้ มีตระหนี่ ติดตัวมาทุกคน
เกิดปัญหาความจน ความไม่สมปราถนา
ซึ่งต้องเวียนว่าย อยู่ในวัฏฏะ
ถ้าตัดตระหนี่ได้ เท่านั้นหละ อยู่ในวัฎฎะก็สุขได้
คือแทนที่เราจะแหวกว่าย ในทะเลทุกข์
แต่เราสามารถสนุก อยู่บนเรือใหญ่
คนอื่นว่ายน้ำ แต่เรานั่งบนเรือ สะบาย
ตัดตระหนี่ให้ได้ สำคัญหลาย เป็นเบื้องต้น
ทำพระนิพพานให้แจ้งไม่ได้ ก็ไม่เป็นไร
อยู่สะบายๆ แม้วนไปในวัฎฎะ
แต่อย่าประมาท ไม่ขาดรักษาศีล หนา
และภาวนา เป็นชีวิต กิจกรณีย์

พูดง่ายๆ ก็คือขอให้ เดินสายกลาง ทางบุญญา
ทานศีลภาวนา ไม่ถอนถอย
เอาขันติตั้ง ระวังชีวิต ไม่ประมาทแม้แต่น้อย
เจริญไม่ถอย เลิศลอยชีวิต
คนส่วนใหญ่ ประมาท ชาติดูเบา
พระบอกแล้วๆเล่าๆ ก็เฉยเฉี่อย
ไม่กลัวอบาย คิดว่าไม่เป็นไร จึงเนือยๆ
ผลัดวันประกันพรุ่งไปเรื่อย นี้คือคนทั่วไป
คนอย่างนี้หละ จะไปสู่อบาย
ไม่อาจลงเรือใหญ่ เดินทางไกลวัฏฏะ
น้อยยิ่งกว่าน้อย ไปสวรรค์ชั้นฟ้า
เว้นแต่ว่า นักสร้างบารมีเท่านั้น มีบ้านที่ดุสิตบุรี
หลวงพ่อว่า เราลงมาสร้างบารมี
นั่งสมาธิ เป็นชีวี ตามราวี หมู่มาร
รวมกันเราอยู่ เป็นหมู่คณะ ไม่อาจจะแยกกัน
เดี๋ยวไอ้ดำหมู่มาร เอาตาย
นักสร้างบารมี จะมิมีประมาท
นั่งสมาธิ เป็นชีวาต มาวัด เป็นกรณียกิจ
ว่าอย่างไรว่าตามกัน หลวงพ่อท่าน สะกิด
หมู่มารมากฤทธิ์ สลอน อย่าห่อนดูเบา

;;;;;;;;;;

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น