สุขไม่ใช่สนุกสนาน (แต่เป็นการ รักเคารพบูชา) :: คนดีเท่านั้น มีสิทธิ์ฝัน ถึงความสุข เมินความสนุก ให้สุขประเดี๋ยวประด๋าว ขวนขวายหาสุขทางธรรม ที่ยืดยาว คนรู้ไม่เท่า จึงมัวเมาทางโลก

สุขไม่ใช่สนุกสนาน
(แต่เป็นการ รักเคารพบูชา)

คนดีเท่านั้น มีสิทธิ์ฝัน ถึงความสุข

 เมินความสนุก ให้สุขประเดี๋ยวประด๋าว

ขวนขวายหาสุขทางธรรม ที่ยืดยาว
คนรู้ไม่เท่า จึงมัวเมาสนุกสนาน

คนดีมีสุข ไม่ใช่เพียงสนุกสนาน

ความสุขสันติ์ นั้นเกิดจากการให้ การเสียสละ

ซึ่งก็คือทางสายกลาง ทานศีลภาวนา

ทุกชีวา ต้องให้ ถ้าอยากได้ สุขสำเร็จ

ยากจนมากเท่าใด ยิ่งสมควรให้มากเท่านั้น

เหมือนกัน กับคนป่วยไข้

เป็นมาก สมควรนัก รีบรักษาไวๆ

ไม่มีใครอยากตาย วายชีวา

รวยมากเท่าใด ก็ยิ่งสมควรหลาย รีบให้

ได้มามากมาย ใช้บุญหลาย เดี๋ยวหมด

บุญมาปัญหาหมด บุญลด ปัญหามา อด

จนรวยเท่ากันหมด รีบให้

คนดีแท้ รู้จักแน่ ทักษิณาทาน

คือขวนขวายให้ทาน กับท่าน พระสงฆ์
ผู้ประพฤติตาม คำสอน ของพระพุทธองค์
มีจิตจำนงค์ ขจัดกิเลส โลภะโทสะโมหะ

สุขจากการให้ เหมือนเจ็บไข้ แล้วหาย
ส่วนสุขทางโลก สุขจากการได้ การเอา
เหมือนสุข ที่สนุกจากการเกา
ตุ่มคันของเจ้า ยิ่งเกายิ่งมัน ยิ่งคันยิ่งเกา

สุขจากการให้ เป็นสุขสันโดษ หมดความอยาก
ไม่เรื่องมาก กินเพื่ออยู่ ไม่อยู่เพื่อกิน
ตัณหาต่างๆ มลาย หายสิ้น
มีใจถวิล คิดแต่ดี พูดแต่ดีและทำแต่ดี

คนดีมีความสุข อบอุ่นอก รักมหาประชาชน
สุขเหลือล้น เมื่อได้ให้ ได้สงเคราะห์อนุเคราะห์
เป็นเศรษฐีใจบุญ ค้ำจุนสังคม ไม่ต้องขอ
ยิ่งให้ยิ่งสงเคราะห์ฯ แปลกจริงหนอ ยิ่งมีมาก

สุขยิ่งกว่าการให้ คือมีใจสูง

มีจิตมุ่ง มองเห็นแต่ดี ที่เขามีอยู่
มองข้ามความไม่ดี มีเมตตากรุณาต่อทุกผู้
ใจจึงอุ่นอู้ฟู่ อยู่เสมอ

นั่นก็คือ เป็นผู้มีความเคารพ

งามจบ สำรวมกายวาจา
มีความสุขภายใน สุขใจ ด้วยศีลา
ประชาชนทั่วหล้า ให้ความเคารพ

สุขยิ่งกว่าใจสูง คือใจสว่าง

อุเบกขาปล่อยวาง เรื่องส่วนตน
รักษาศาสนา สละชีวา ยอมทุกข์ทน
กระตือลือล้น รักศาสนา ยิ่งกว่าชีวิต

ศรัทธาหรือการบูชา บุคคลที่ควรบูชา
สุขสูงสุด ยิ่งกว่ารักและเคารพ
ด้วยใจสว่างไสว ตะวันภายใน งามจบ
เป็นคนยิ่งกว่าคน ทั้งสามภพ นบบูชากราบไหว้

;;;;;;;;;;