ผู้ประทุษร้ายมิตร
(อำมหิตแท้)
ผู้ประทุษร้ายมิตร อำมหิตแท้
มิตรเป็นดั่งพ่อแม่ ที่คอยดูแลเรา
เหมือนร่มไม้ ที่ให้ร่มเงา
สุขสบายด้วยเขา คนเขลา ยังอำมหิต
คนทรยศ เห็นแต่ประโยชน์..เฉพาะหน้า
คนชั่วช้า ตัณหา พาฉิบหาย
ไม่อดทนอดกลั้น ต่อการอยากได้
หรือความกลัวภัย ก็เลยไปตามน้ำ
ขันติเท่านั้น สู้มันได้ ตัณหา
เจริญสติ ที่กลางกายา อดกลั้น
เกิดบารมี ปราบภัยพาล
ไม่สู้ไม่หนี อดกลั้น ทำดีเรื่อยไป
ผู้คนขาดศรัทธา จึงตัณหาบาน
ไม่รู้ที่อดกลั้น ขันติเป็นขันแตก
การเข้าวัด ธรรมปฏิบัติ เป็นของแปลก
บุญน้อย สติแตก ไม่อาจแยกแยะ
ใครเข้าวัด ปฏิบัติธรรมได้ ไม่ธรรมดา
แสดงว่า เคยสร้างสมบุญวาสนา ไว้ดี
เข้าวัดง่ายๆ ช่างบุญหลาย บารมี
สุขี มีกินมีใช้ ไม่อนาทร
มีชีวิตต้องเข้าวัด เป็นโอกาศทอง
เทวดา ยังต้อง อิจฉา
แสวงบุญได้ มีแต่มนุษย์ เท่านั้นหละ
แต่มนุษย์มะนา กลับไม่มาวัด
คนไม่เข้าวัด ขาดสัมมาทิฏฐิ
เป็นคนอวดดี ไม่ว่ามีหรือจน
เป็นคนแสลงดี ต่อต้านบุญกุศล
ขาดความอดทน หนีไม่พ้น ทำร้ายมิตร
;;;;;;;;;;
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น