พ่อใบลานเปล่า (เอาแต่พร่ำสอน) พร่ำสอนคนอื่นเช่นใด ก็ควรทำตนได้ เช่นนั้น มิฉนั้น ท่านก็คือ พ่อใบลานเปล่า และ ปริยัติงูพิษ ก็คือเจ้า ติติงเขา ผู้เข้าถึงปฏิบัติ

 พ่อใบลานเปล่า
(เอาแต่พร่ำสอน)

พร่ำสอนคนอื่นเช่นใด ก็ควรทำตนได้ เช่นนั้น

มิฉนั้น ท่านก็คือ พ่อใบลานเปล่า

และ ปริยัติงูพิษ ก็คือเจ้า

ติติงเขา ผู้เข้าถึงปฏิบัติ

คนพูดเก่ง พูดหลาย แต่ไม่ใคร่ปฏิบัติ
มีชื่อเสียง มีอำนาจ พัดยศ
ฤาษีตีเหี้ย น่าสลด
เห็นปรากฎ มากหลาย ในสังคม

ธรรมปฏิบัติหรือไม่ ดูได้ที่ปาก
เปล่งคำพูด อันเป็นที่รัก จึงจักใช่
คนฟัง ฟังแล้วชื่นใจ
ฟังแล้วร้อน ทนไม่ได้ นั่นไม่ใช่แล้ว

ผู้ปฏิบัติธรรม เย็นฉ่ำ มีเมตตา
เมื่อเข้าใกล้ จะรู้สึกว่า น่าเคารพ
น่าฟัง ฟังแล้ว ใจสงบ
ใจสยบ มีศรัทธา ปัญญาเกิด

นักปริยัติ มีธรรมปฏิบัติ ผิดเพี้ยน
พูดเป็นเซียน ฟังไว้ ได้ความรู้
มหาชน ก็สน ตามไปดู
ได้เรียนรู้..หลักธรรม พระพุทธองค์

มิจฉาสมาธิ ที่น่าคิด ก็มีฤทธิ์เหมือนกัน
แต่ฤทธิ์นั้น มันอันตราย
เหมือนยักษ์ ที่กลักขะ ดุร้าย
เป็นฤทธิ์ นอกศูนย์กลางกาย ขาดเมตตา

ผู้พร่ำสอน ปฎิบัติไม่ได้ อันตรายต่อตน
หลงลาภยศ หนีไม่พ้น กิเลสตัณหา
เป็นอาจารย์ใหญ่ ที่ได้แต่กะโหลกกะลา
เป็นเหมือนคนธรรมดา หนีตัณหาไม่ได้

;;;;;;;;;;