ลมหายใจ
(ลมหาย เมื่อใจหยุด)
แปลกน๊ะ ทำไมเรียกกันว่า ลมหายใจ
ก็ด้วยลมหายไป เมื่อใจหยุดนิ่ง
เมื่อเรามีสติ ระลึกรู้ ได้จริงๆ
ลืมทุกสิ่งภายนอก ที่หลอกเรา
มีสติสัมปชัญญะ ใจจะหยุดนิ่ง
เอิบอิ่มยิ่ง อิ่มอกอิ่มใจ
ลมหายใจหยุด สุดแสนสบาย
ใจไม่กระวนกระวาย หมดทุกข์ร้อน
คนทั้งหลาย วิ่งกันขวักไขว่ หาความสุข
คิดว่าตนเองหาถูก สะสมทรัพย์
หลงกลมาร เมื่อรู้ทัน ก็จะแตกดับ
เสียเวลาไปกับ การหาเงิน
สุขแท้ๆ อยู่สุดใกล้ อยู่ในตน
ทุกคน ไม่คิดเฉลียว เที่ยวหาภายนอก
พระรัตนตรัยเป็นอัตตา ขอบอก
ส่วนภายนอก อนัตตาทั้งนั้น
แต่ด้วยตัณหาอุปาทาน มารมันแกล้ง
ปลอมแปลง ได้สนิท จึงหลงมัน
ยิ่งกว่าหนังสามมิติ ยากจะรู้ทัน
สรรพสัตว์ ทุกข์มหันต์ สังสารวัฏฏ์
ยังมีศูนย์กลางกาย ใช่ ต้องผ่าน
มิฉนั้น อย่าหวังเข้าถึง
ใช้ชีวิตสันโดษสมถะเท่านั้น จึง
จะถึง..สุขสมแท้ และสมปราถนา
คนดี คือคนมีสติ มิหลงโลก
ไม่ตลก ต้องฝึกตน บำเพ็ญตะบะ
เป็นพระดีที่สุด สันโดษสมถะ
ฝึกสติสัมปชัญญะ อย่างอิสระเสรี
;;;;;;;;;;
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น