พาลที่น่ากลัว
(คือตัวเราเอง)
อยู่ร่วมกับคนพาล ปานอยู่ร่วมกับศัตรู
นำแต่ทุกข์มาสู่ อยู่เสมอ
นำแต่ทุกข์มาสู่ อยู่เสมอ
ตรงข้าม อยู่กับบัณฑิต ทุกข์ไม่เจอ
สุขเสมอ พาพ้นทุกข์
คนพาลฉลาด แต่ขาดเฉลียว
เป็นคนเขี้ยว ตระหนี่ มิมีเมตตา
เอาตัวรอด แต่หัวไม่รอด ด้วยเป็นมิจฉาฯ
มีกิเลสตัณหา บ้าโลกีย์
คนพาลมีกิเลสตัณหา ปัญญาสิ้น
มีชีวิน ฝักใฝ่ ในลาพยศสรรเสริญสุข
ขาดปัญญา ใจมืดหนา จึงรักสนุก
ใจไม่สุข ไม่นิ่ง วิ่งอยู่ข้างนอก
คนพาล ชอบระราน คนดี
เป็นคนที่ แสลงดี ไม่ชอบคนไปวัด
เป็นมิจฉา เห็นพระ แล้วอึดอัด
เหมือนอีหอยหน้าวัด แลบลิ้นปลิ้นตา
คนพาลยุคนี้ มีลาภยศ ปรากฎนาม
ยุคอธรรม คนดีต้อง อดทนอดกลั้น
ไม่สู้ไม่หนี ทำดีเรื่อยไป ปราบมาร
ได้บารมีบาน ยุคทอง ของคนเข้าวัด
ไม่อยู่ร่วมกับคนพาล ด้วยการเจริญสติ
ทำใจเรานี้ อยู่ภายในตน
ทำใจหยุดใจนิ่ง นั่นแหละพ้น
ชนะมารชนะตน พ้นกิเลสตัณหา
คนพาลที่น่ากลัว คือตัวเราเอง
คนทั้งหลาย ชอบเล็ง คนอื่น
ขจัดพาลในตน.. นั้น ขยันนั่งสมาธิทุกวันคืน
จงมีสติตื่น ลุกขึ้นนั่งสมาธิ
;;;;;;;;;;
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น