พุทธศาสนา
(วิชาชีวิต)
โทษคนอื่นเที่ยวกระจาย คล้ายโปรยแกลบ
แต่โทษของตน สุดแสบ ปิดบังไว้
เหมือนพรานนกเจ้าเล่ห์ ตัวร้าย
แฝงตัวบังกิ่งไม้ เหมือนไร้วี่แวว
บัณฑิต ตามรักษาจิต ไม่คิดร้ายพูดร้าย
ด้วยรู้ว่า เป็นภัยใหญ่ ทำลายตน
ดับบุญวาสนา กรรมกิเลสไหลมา ท่วมท้น
เป็นคน ตามรักษาตน คนบัณฑิต
บัณฑิต คือผู้ดำเนินชีวิต ด้วยปัญญา
ตรงข้ามกับพาลา คนพาล
คิดพูดทำ อย่างขาดสติ ปัญญาสั้น
ใครเดือดร้อนช่างมัน ข้าไม่สน
ได้นินทา ได้ด่าว่า สุขอุราล้น
สติแตก ทำลายตน คือคนบ้า
ไม่ใช่มนุษย์ แต่เป็นปุถุชน คนธรรมดา
มีกิเลสหนา ปัญญาอ่อน
ปุถุชน รูปร่างเป็นคน แต่ใจไม่เจริญ
หากินเพลิน ไม่ต่างอะไร กับไก่กา
กินนอนถ่ายสืบพันธุ์ ที่เกิดมา
ไร้ศรัทธา เพลินโลกียะ พญามาร
ปุถุชนทั้งหลาย ไม่ต่างอะไร กับหมู่เนื้อ
ถูกหมู่เสือ ไล่ต้อน เป็นอาหาร
หมู่มาร ต้อนปุถุชน สู่นรกโลกันต์
สุดทรมาน ทุกอนันต์ อจินไตย
บัณฑิตไม่เพ่งโทษ อดไว้ได้
ด้วยใจ..เป็นสุข มีเมตตา
คอยจับดี ให้กำลังใจ มีกรุณา
นี่หละพุทธศาสนา วิชาชีวิต
;;;;;;;;;;
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น