ควรเข้าวัดให้ได้ (คำสอนยายฯ) ควรเข้าวัดให้ได้ ยังไง ๆ เราก็ต้องเข้า ถึงแม้พ่อแม่รักเรา ต้องเอาเข้าวัด เมื่อลูกตาย

 

ควรเข้าวัดให้ได้
(คำสอนยายฯ)

 ควรเข้าวัดให้ได้

  ยังไง ๆ เราก็ต้องเข้า

 ถึงแม้พ่อแม่รักเรา

 ต้องเอาเข้าวัด เมื่อลูกตาย

 ลูกรักพ่อแม่มากแค่ไหน

  พอพ่อแม่ตาย ก็ต้องหามเข้าวัด

ควรเข้าวัดตั้งแต่ยังฉลาด

หมดโอกาศ ถ้าสุขภาพไม่ดี

  เข้าตอนแก่ไม่ไหว ไม่มีแรง

 กฎแห่งกรรม แต่งชีวิต

คนเราตายแล้วไม่สูญ ยังมีจิต

ชีวิต ยังไปต่อ

 คนที่ทำแต่ความดี พอจะละโลก

 จิตไม่ตก คิดถึงเรื่องดี ๆ

  เมื่อตาย ก็จะไปสวรรค์ ทันที

สุขีสมปราถนา อนันตกาล

  คนที่ทำความชั่ว เป็นนิสัย

  เมื่อตาย จิตจะไปเกาะ เรื่องที่ไม่ดี

  ก็จะตกนรกทันที

กฎแห่งกรรมนี้ แน่นอน

 บางคนบาปไม่ทำ กรรมไม่สร้าง

เมื่อตาย จิตยังค้าง อยู่บนโลก

 เป็นเปรตอสุรกาย ตัวตลก

   ทั้งนรกและสวรรค์ ไม่รับ

;;;;;;;;;;

ชีวิตต้องเข้าวัด (ต้องไม่ขาดหมู่คณะ) ไม่เศร้าโศก ถึงสิ่งที่ล่วงไป ไม่ใฝ่หา สิ่งที่ยังมาไม่ถึง เป็นไปด้วยสิ่ง เฉพาะหน้า จึง ผิวพรรณ เต่งตึง ผ่องใส

 ชีวิตต้องเข้าวัด
(ต้องไม่ขาดหมู่คณะ)

 ไม่เศร้าโศก ถึงสิ่งที่ล่วงไป

ไม่ใฝ่หา สิ่งที่ยังมาไม่ถึง

 เป็นไปด้วยสิ่ง เฉพาะหน้า จึง

 ผิวพรรณ เต่งตึง ผ่องใส

ชีวิต สุดขีด รักษาใจ

อย่าปล่อยไป ในสิ่งภายนอก

อันเป็นเหยื่อ ที่ตัณหาหลอก

ล่อใจให้ออก แล้วไล่ล่า

ใจที่ออก เป็นลูกแกะหนีเที่ยว

ประเดี๋ยว จะเจอสุนักป่า

น้ำลายสอ เขี้ยวโง้ง รอท่า

เป็นอาหารโอชะ ของมัน

เมื่อใจอยู่ในตัว เป็นสุข

ต่างจากสนุก สนาน

ใจสุข จะรู้สึกซาบซ่าน

กระทบผิวพรรณ วรรณะงาม

ผิวพรรณ ผ่องใส

โรคภัย ไม่มี

น่าเคารพ น่าเลื่อมใส เหลือที่

เป็นคนดี เป็นศักดิ์ เป็นศรีสังคม

การฝึกสติ ฝึกตน ทนโลกีย์

เป็นคนดี ศรีสังคม

มีจิตเมตตา มหาชนนิยม

ธรรมชาติอุ้มสม สวยงาม

การเข้าวัด ปฏิบัติธรรม จำเป็น

ทำความดี เน้น อยู่ในหมู่คณะ

ไม่อาจประมาท หมู่มารา

เช่นสุนักป่า น้ำลายไหลย้อย คอยจ้อง

;;;;;;;;;;

เข้าพรรษา (ได้เวลายกเครื่องชีวิต) :: เข้าพรรษา เป็นเวลา เข้าถึงธรรม ย้ำแล้วย้ำ จงจำ ทำพระนิพพานให้แจ้ง อย่าลืมตน เราเป็นคน ไม่ใช่แมลง จะไปหลงเสียงสีแสง เช่นแมงเม่า

เข้าพรรษา
(ได้เวลายกเครื่องชีวิต)

เข้าพรรษา เป็นเวลา เข้าถึงธรรม

ย้ำแล้วย้ำ จงจำ ทำพระนิพพานให้แจ้ง
อย่าลืมตน เราเป็นคน ไม่ใช่แมลง
จะไปหลงเสียงสีแสง เช่นแมงเม่า

เข้าถึงธรรม เป็นหน้าที่ของชีวิต

มุ่งสู่ทิศ พระรัตนตรัย
ทางสายกลาง สายสมบัติ พ้นพาลภัย
สายอื่น ไม่ใช่ จงตั้งใจดูให้ดี

ตั้งสติ ทำใจให้สงบ จะพบเห็น
สิ่งซ่อนเล้น ซ่อนซ้อน อยู่ภายใน
น้ำตาลเครือบยาพิษ ระวังไว้
อย่าเป็นเช่นกาไก่ ดีใจ เมื่อเห็นเหยื่อ

เข้าพรรษา ลองเลิกลา ความสนุกสนาน
เข้าวัดเป็นงานเป็นการ อธิษฐาน อยู่จำ
รักษาศีลอุโบสถ กำหนดใจ ประพฤติธรรม
ที่เลิศล้ำ กำหนดใจ ไว้ฐานที่เจ็ด

หลังตาย เอาไปได้ เพียงบุญบาป

จะทราบหรือไม่ทราบ ไม่สำคัญ

บุญน้อย จมไม่ลอย สู่นรกโลกันต์

บุญมากไปสวรรค์ นั้นน้อยนัก น้อยแสนน้อย

ปรโลกยาวนาน นับกาลไม่ได้

 ตั้งสติได้ ไม่มีสาย ไปดี

เข้าพรรษา เป็นเวลา ยกเครื่องชีวี

บาปอัปปรี ตามติด ชีวิต อันตราย

กบเป็นสัตว์แท้ๆ แต่ยังจำศีล

หนีภัยชีวิน มุดดิน กบดาน หนีภัย

เข้าวัดปฎิบัติธรรม จำศีล บุญใหญ่

เข้าถึงพระธรรมกายให้ได้ พ้นภัยวัฏฏะ

;;;;;;;;;;

ผู้ประทุษร้ายมิตร (อำมหิตแท้) ผู้ประทุษร้ายมิตร อำมหิตแท้ มิตรเป็นดั่งพ่อแม่ ที่คอยดูแลเรา เหมือนร่มไม้ ที่ให้ร่มเงา สุขสบายด้วยเขา คนเขลา ยังอำมหิต

 ผู้ประทุษร้ายมิตร
(อำมหิตแท้)

ผู้ประทุษร้ายมิตร อำมหิตแท้

มิตรเป็นดั่งพ่อแม่ ที่คอยดูแลเรา

เหมือนร่มไม้ ที่ให้ร่มเงา

สุขสบายด้วยเขา คนเขลา ยังอำมหิต

คนทรยศ เห็นแต่ประโยชน์..เฉพาะหน้า
คนชั่วช้า ตัณหา พาฉิบหาย
ไม่อดทนอดกลั้น ต่อการอยากได้
หรือความกลัวภัย ก็เลยไปตามน้ำ

ขันติเท่านั้น สู้มันได้ ตัณหา
เจริญสติ ที่กลางกายา อดกลั้น
เกิดบารมี ปราบภัยพาล
ไม่สู้ไม่หนี อดกลั้น ทำดีเรื่อยไป

ผู้คนขาดศรัทธา จึงตัณหาบาน
ไม่รู้ที่อดกลั้น ขันติเป็นขันแตก
การเข้าวัด ธรรมปฏิบัติ เป็นของแปลก
 บุญน้อย สติแตก ไม่อาจแยกแยะ

ใครเข้าวัด ปฏิบัติธรรมได้ ไม่ธรรมดา
แสดงว่า เคยสร้างสมบุญวาสนา ไว้ดี
เข้าวัดง่ายๆ ช่างบุญหลาย บารมี
สุขี มีกินมีใช้ ไม่อนาทร

มีชีวิตต้องเข้าวัด เป็นโอกาศทอง
เทวดา ยังต้อง อิจฉา
แสวงบุญได้ มีแต่มนุษย์ เท่านั้นหละ
แต่มนุษย์มะนา กลับไม่มาวัด

คนไม่เข้าวัด ขาดสัมมาทิฏฐิ
เป็นคนอวดดี ไม่ว่ามีหรือจน
เป็นคนแสลงดี ต่อต้านบุญกุศล
ขาดความอดทน หนีไม่พ้น ทำร้ายมิตร

;;;;;;;;;;

อุดมการณ์ชีวิต (กัลยาณมิตรอยู่ในวัด) ทำพระนิพพานให้แจ้ง เร็วไว วัฏฏสงสาร นานหลาย อันตรายนัก สังสารวัฏ คุกประหาร อำมหิต จงรู้จัก ตายก็ตายไม่ได้ ทุกข์หนัก เกินคิด

อุดมการณ์ชีวิต
(กัลยาณมิตรอยู่ในวัด) 

ทำพระนิพพานให้แจ้ง เร็วไว
วัฏฏสงสาร อจินไตย อันตรายนัก
 สังสารวัฏ คุกประหาร จงรู้จัก
ตายก็ตายไม่ได้ ทุกข์หนัก เกินคิด

 แสวงบุญเป็นเสบียง เลี้ยงชีวิต
หลังตาย เดินทางไกลสุดขีด ย้ายถิ่นที่อยู่
หรือหนีภัยสงคราม ระหกระเหิน ทุกผู้
พระผู้รู้ ท่านเวทนาสรรพสัตว์

สร้างบารมี เพื่อตัดแต่งชีวี ของตน
อยากเป็นคน..อย่างไร ให้ทำเอา
บุญวาสนา ไม่ใช่มาจากพระเจ้า
อย่าโง่เขลา ปัญญาเบา พระเจ้าไม่มี

ทำพระนิพพาน ให้แจ้ง
แสวงบุญ และสร้างบารมี
นี้ จึงเป็นอุดมคติ
เป็นกิจกรณีย์ ของชีวีมนุษย์

การทำพระนิพพานให้แจ้ง 
แสดง ด้วยการเจริญสติ
ทำใจหยุดใจนิ่ง อยู่ภายในตน นั่งสมาธิ
ที่สุด ใจจะหยุดที่ ศูนย์กลางกาย

กฎแห่งกรรม ทำอะไรไม่ได้
ชีวิตจึงสว่างไสว ไม่ทุกข์ร้อน
มีสุขสมปราถนา สมอุราแน่นอน
ความทุกข์ความเดือดร้อน ห่างหาย ไปทุกชาติ

บุญแสวง ต้องมายังต้นแหล่ง แห่งบุญ
เข้าวัดให้คุ้น แหล่งบุญ คือสังฆทาน
ได้พบกัลยาณมิตร มีจิตชื่นบาน
ศรัทธามั่น ตั้งปณิธาน แสวงบุญ

การสร้างบารมี ต้องมีหมู่มีคณะ
เดินตามพระ ผู้รู้ ผู้เข้าถึง
หมู่มาร ชอบระรานคนทำดี ตะลึง
การสร้างบารมีจึง..ไม่ง่าย ไม่ธรรมดา

;;;;;;;;;;

สมบัติใหญ่ (อยู่ในวัด) ศีลนั้นไม่ธรรมดา นำมหาสมบัติใหญ่ มาให้ เปรียบเป็น ภูเขาใหญ่ป่าใหญ่ มีบึงใหญ่ ต้นน้ำลำธาร เป็นที่ฝนตกชุก ที่อื่นไม่ชอบตก ชอบตกที่นั่น จีงมีบึงใหญ่ระหาร ต้นน้ำ

 สมบัติใหญ่
(อยู่ในวัด)

ศีลนั้นไม่ธรรมดา นำมา มหาสมบัติใหญ่

 เป็นเหมือน ภูเขาใหญ่ป่าใหญ่ มีบึงใหญ่ ต้นน้ำลำธาร

เป็นที่ฝนตกชุก ที่อื่นไม่ชอบตก ชอบตกที่นั่น

จีงมีบึงใหญ่ระหาร ต้นน้ำ

ภาวนา มหาเมฆฝน ดั้นด้นมาไกล

จากมหาสมุทรใหญ่ ฝักใฝ่ผู้มีศีล

ภาวนาไม่ได้ผล ถ้าความเป็นคน หมดสิ้น

การภาวนาจึงต้องมีศีล รองรับ

ภาวนา เปรียบเป็นมหาสมุทร สุดยิ่งใหญ่

เปรียบปานได้ กับสมบัติจักรพรรดิ์ตักไม่พร่อง

ศีลและทานนั้น ยังเป็นรอง

แต่ภาวนาจะคล่อง ต้องรักษาศีล

ศีล เป็นต้นน้ำลำธาร ศีลจึงสำคัญนัก

แม่น้ำทั้งหลาย จึงจงรัก และภักดี

ทำตัวต่ำ ลำน้ำไหล เข้าไร่นาประชาชี

มหาชนเปรมปรี ได้น้ำจากนที แม่น้ำ

ถ้าแม่น้ำติ้นเขิน เหมือนเมินต้นน้ำ

เหมือนกันล้ำ มหาชน ไม่สนใจในทาน

แม่น้ำก็จะแห้ง ดินแตกระแหง อย่างนั้น

การไม่ทำทาน แม่นมั่น กระทบธรรมชาติ

แม่น้ำใหญ่น้อย น้ำเต็มฝั่ง สุขจังมหาชน

น้ำล้นหลาม ไหลล้น เข้าไร่เข้านา

น่าแปลกล้ำ สุดท้าย วนไหลมา

ยังมหาสมุทร เดิมนั่นหละ ที่ให้มหาเมฆ

แสดงว่า การภาวนา ก่อเกิดศรัทธา

จึงเป็นธรรมดา ภาวนาได้ผล เป็นคนต้องทาน

ดังนั้น ทานศีลภาวนา เหมือนเป็นสาย ต่อเนื่องกัน

ผูกสัมพันธ์ ไม่อาจขาด เข้าวัด ปฏิบัติธรรม

;;;;;;;;;;

เข้าวัดเท่านั้น (ไปสวรรค์ได้) อยากไปสวรรค์นิพพาน เข้าวัดเท่านั้น จึงไปได้ ต้องเร็วไว แสวงบุญ สร้างบารมี ผู้ประมาท ชาติพาล ไปสู่อบาย ไม่มีทางหนี ทำพระนิพพานให้แจ้งเร็วรี่ หนีอบาย

 เข้าวัดเท่านั้น
(ไปสวรรค์ได้)

อยากไปสวรรค์นิพพาน เข้าวัดเท่านั้น จึงไปได้

ต้องเร็วไว แสวงบุญ สร้างบารมี 

ผู้ประมาท ชาติพาล ไปสู่อบาย ไม่มีทางหนี

ทำพระนิพพานให้แจ้งเร็วรี่ หนีอบาย

นักสร้างบารมี หมู่พาลี เกลียดนัก

เหมือนกันมาก กับนักโทษแหกคุก

คุกสังสารวัฏฏ์ สำหรับผู้ประมาท รักสนุก

ทุกข์แสนทุกข์ พระเตือนเท่าใด ก็ไม่เชื่อ

ที่วัด เป็นแดนอำนาจ ของพระนิพพาน

มีพระผู้ทรงญาณ ปฏิบัติดีปฎิบัติชอบ

แผ่บารมีไพศาล หมู่มารยอมหมอบ

ไม่กล้าโต้ตอบ ลดหาง หดหัว

ทำทานด้วยใจศรัทธา ได้บุญมหาศาล

การมาวัดนั้น มันจึงจำเป็น

จะไปสวรรค์ ไปนิพพาน ต้องเน้น

นี้ไม่ใช้เรื่องเล่นๆ แต่เป็นจริงๆ

ถ้าไม่ได้ไปสวรรค์ ก็ตกสวรรค์ ไปสู่อบาย

คนทั้งหลาย ที่ไร้ศรัทธา ไม่มาวัด

มัวเมาในโลกีย์  ไร้สติ สติขาด

เป็นพาลชาติ อย่างเด็ดขาด ตกสวรรค์

คนไม่เข้าวัด ก็คือสัตว์ หน้าตาคล้ายคน

กินนอนถ่ายสืบพันธุ์ เวียนวน ในอบาย

น่าเวทนา ล้วนแต่ญาติกา ของเราทั้งหลาย

ดื้อดึงดื้อด้าน ไม่ฟังใคร ใจมืดมิด

กระแสกิเลสกรรมวิบาก แรงนัก ยุคนี้

โรคระบาดจึงมี ภัยธรรมชาติจึงมา

วิชชาธรรมกาย เท่านั้นสู้มันได้ มารา

ศูนย์กลางกายา ฐานที่เจ็ดเท่านั้นหละ ชนะมาร

;;;;;;;;;;

ปีใหม่..เวลาผ่านไปๆ (เธอทำอะไรอยู่):: ถึงปีใหม่ ควรได้ สติคิด ความตาย เข้ามาใกล้ชิด อิดเอื้อนไม่ได้แล้ว เวลาผ่านไปๆ เธอทำอะไรอยู่ ไม่รีบแจว ผัดผ่อนไม่ได้แล้ว ทุกข์หลาย ในอบายภูมิ

ปีใหม่..เวลาผ่านไปๆ
(เธอทำอะไรอยู่)

ถึงปีใหม่ ควรได้ สติคิด
ความตาย เข้ามาใกล้ชิด อิดเอื้อนไม่ได้แล้ว

เวลาผ่านไปๆ เธอทำอะไรอยู่ ไม่รีบแจว

ผัดผ่อนไม่ได้แล้ว ทุกข์หลาย ในอบายภูมิ

พระพุทธองค์ทรงร้องกู่ ให้สติรู้ เร็วๆไวไว

ความตายเข้ามาใกล้ ประมาทหลาย สูเจ้า

 วัฏฏะ คุกประหาร เวียนแล้วเวียนเล่า
น้ำตาเจ้า มากล้ำ กว่าน้ำมหาสมุทร

เกิดมา ถ้าไม่เข้าวัดวา เกิดมา ตายเปล่า
ชีวิตของเรา นั่นหนา เกิดมานี้

มาทำพระนิพพานให้แจ้ง แสวงบุญ สร้างบารมี
พระผู้ปฏิบัติดี ท่านได้ชี้ ได้ชวน

ทำพระนิพพานให้แจ้ง แสดงด้วย สมาธิ

เราเกิดมานี้ หนีทุกข์วัฏฏะ

ทำนิพพานแจ้งไม่ได้ ต้องเวียนว่าย วนไปวนมา
ไม่อาจจะ เลิกละ จนกว่า นิพพานจะแจ้ง

เข้าวัด ปฏิบัติธรรม จึงจะได้

ไม่เข้า ไม่เอา อันตราย อจินไตยเกินคิด

เข้าคุกประหาร สุดแสน แดนอำมหิต

ติดตามใกล้ชิด มหาปูชนียาจารย์ เท่านั้นปลอดภัย
 

แสวงบุญได้ที่นี่ โลกมนุษย์นี้ เท่านั้น

จงรู้กัน เมื่อตาย เอาอะไรไปไม่ได้ 
บุญเท่านั้น ติดตามท่านไป

แสวงบุญได้..ที่วัด ด้วยพระปฏิบัติ อยู่ที่นี่

บุญสารพัด จัดไว้มี 
แหล่งบุญอย่างดี คือที่วัด
สร้างบารมีเป็นที่พึ่ง อันซึ่ง ก็คือบุญวาสน์

สังฆทาน ได้บุญจัด วัดเป็นเนื้อนาบุญ

ทำบุญเป็นสาย ใช่ บารมีนั่นหละ
ฝ่าอุปสรรคนานา บารมีจึงเกิด

มีมานะอดทน คือคนสร้างบารมี เทอด
ทุ่มสุดแรงเกิด สุดชีวี มีดุสิตบุรี เป็นที่พักระหว่างทาง

ปีใหม่ปีนี้ ทบทวนให้ดี เป้าหมายชีวิต
เกิดเป็นมนุษย์ เกินคิด สุดยาก 

จงทุ่มชีวิต สุดชีวา สร้างที่พึ่งพา จงประจัก

เวลาผ่านไปเร็วมาก เดี๋ยววันเดี๋ยวคืน

;;;;;;;;;;