สมบัติใหญ่ (อยู่ในวัด) ศีลนั้นไม่ธรรมดา นำมหาสมบัติใหญ่ มาให้ เปรียบเป็น ภูเขาใหญ่ป่าใหญ่ มีบึงใหญ่ ต้นน้ำลำธาร เป็นที่ฝนตกชุก ที่อื่นไม่ชอบตก ชอบตกที่นั่น จีงมีบึงใหญ่ระหาร ต้นน้ำ

 สมบัติใหญ่
(อยู่ในวัด)

ศีลนั้นไม่ธรรมดา นำมา มหาสมบัติใหญ่

 เป็นเหมือน ภูเขาใหญ่ป่าใหญ่ มีบึงใหญ่ ต้นน้ำลำธาร

เป็นที่ฝนตกชุก ที่อื่นไม่ชอบตก ชอบตกที่นั่น

จีงมีบึงใหญ่ระหาร ต้นน้ำ

ภาวนา มหาเมฆฝน ดั้นด้นมาไกล

จากมหาสมุทรใหญ่ ฝักใฝ่ผู้มีศีล

ภาวนาไม่ได้ผล ถ้าความเป็นคน หมดสิ้น

การภาวนาจึงต้องมีศีล รองรับ

ภาวนา เปรียบเป็นมหาสมุทร สุดยิ่งใหญ่

เปรียบปานได้ กับสมบัติจักรพรรดิ์ตักไม่พร่อง

ศีลและทานนั้น ยังเป็นรอง

แต่ภาวนาจะคล่อง ต้องรักษาศีล

ศีล เป็นต้นน้ำลำธาร ศีลจึงสำคัญนัก

แม่น้ำทั้งหลาย จึงจงรัก และภักดี

ทำตัวต่ำ ลำน้ำไหล เข้าไร่นาประชาชี

มหาชนเปรมปรี ได้น้ำจากนที แม่น้ำ

ถ้าแม่น้ำติ้นเขิน เหมือนเมินต้นน้ำ

เหมือนกันล้ำ มหาชน ไม่สนใจในทาน

แม่น้ำก็จะแห้ง ดินแตกระแหง อย่างนั้น

การไม่ทำทาน แม่นมั่น กระทบธรรมชาติ

แม่น้ำใหญ่น้อย น้ำเต็มฝั่ง สุขจังมหาชน

น้ำล้นหลาม ไหลล้น เข้าไร่เข้านา

น่าแปลกล้ำ สุดท้าย วนไหลมา

ยังมหาสมุทร เดิมนั่นหละ ที่ให้มหาเมฆ

แสดงว่า การภาวนา ก่อเกิดศรัทธา

จึงเป็นธรรมดา ภาวนาได้ผล เป็นคนต้องทาน

ดังนั้น ทานศีลภาวนา เหมือนเป็นสาย ต่อเนื่องกัน

ผูกสัมพันธ์ ไม่อาจขาด เข้าวัด ปฏิบัติธรรม

;;;;;;;;;;